Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

In de wereld van het Oosten wordt haast overal symbolische betekenis toegekend aan de lotus. Zij wordt in verband gebracht met zon en maan, geboorte en dood. Bij de Egyptenaren zonnegod, maangodin bij de Semitische volken. Heel de schepping is uit haar voortgekomen. Zoals zij bij zonsopgang opengaat, zo groeit uit haar de hele kosmos; evenzo vergaat ze weer, juist zoals de lotus zich 's avonds weer sluit. De lotus is de bloem van het licht. Omdat zij tot bloei komt door de zon en het water, symboliseert zij geest en materie, vuur en water, de oorsprong van alles wat is.
Omdat zij in alle schoonheid tevoorschijn komt uit modderige, donkere diepten wordt zij ook beschouwd als mogelijkheid voor de mens vanuit het - onvolmaakte, drekkige - mens-zijn de reinheid van de goddelijke status te bereiken.

Bij de Chinezen is zij symbool van reinheid, volmaaktheid, lieflijkheid van de geest, vrede, het vrouwelijke in alle dingen, van de zomer en een rijke oogst. Omdat de lotus tegelijkertijd knoppen, bloemen en vruchtbeginsel draagt wordt zij ook beschouwd als symbool van verleden, heden en toekomst. Naast dit alles is zij ook het beeld van de welopgevoede, levenswijze man!

Voor de Egyptische cultuur: zie hierboven. Afbeelding: uit de lotus rijst het nieuwe leven op.

In de mythologie der Grieken en Romeinen behoort de Lotus bij Afrodite (of Venus), de godin van liefde en vruchtbaarheid.

In het Hindoeisme staat zij voor scheppende kracht, de eeuwige terugkeer der dingen, toppunt van de mogelijkheid die er in de materie voorhanden zijn. Vooral voor de onsterflijke natuur van de mens die telkens opnieuw geboren wordt. Daarnaast symbool van reinheid, schoonheid, lang leven, gezondheid, roem, geluk, dat laatste vooral bij kinderen. De lotus is stralend, heilig, dierbaar aan de goden.

In de oude Perzische culturen stond de lotus voor de zon en het licht.

Bij Tao geldt de lotus als de gouden bloem; beeld voor het eeuwige rad waarmee in deze cultuur het leven en het heelal vergeleken wordt. Ook symbool van de ontluiking en bloei van de geest.

In de wereld van de bijbel is er ook sprake van een lotus, maar daarmee wordt dan de christusdoorn bedoeld; de legende weet daarover te vertellen dat daarvan de doornenkroon was gevlochten, waarmee Jezus gekruisigd werd. Deze plant komt echter in de nabije omgeving van Jerusalem niet voor.

[Bo Reicke & Leonhard Rost 'Bijbels Historisch Woordenboek III; KAA-ORP' Utrecht/Antwerpen, Spectrum, 1969 Aula 393 kol.230][286;287;324]