×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Aan het everzwijn is vanouds in de verschillende culturen een bijzondere symbolische betekenis toegekend.
Al naar gelang de plaats die het dier in de verbeelding van de mensen innam, kon die betekenis geheel verschillende richtingen opgaan.
De ever werd zowel met de zon als met de maan in verband gebracht. Als zonnesymbool stond het voor het mannelijke principe. Maar ging het om een wit zwijn, dan was het symbool voor de vrouwelijke maan; dan had zijn voorliefde voor drassige grond ermee te maken, die met vrouwelijke vruchtbaarheid in verband werd gebracht.
Bij de Germanen goldt het als heilig dier. Jonge strijders en zelfs vorsten werden 'evers' genoemd. Goden als Wodan (of Odin), Freyr en Freyja reden erop. Zo is het dan ook symbool van vruchtbaarheid; het werd gebruikt bij begrafenissen; aan Freya geofferd.
De druïden in het vroegmiddeleeuwse Ierland vergeleken zichzelf met evers, omdat zij zich terugtrokken
in de eenzaamheid van het woud.
Bij de Kelten was het een heilig dier; het belichaamde het bovennatuurlijke, het goddelijke, het magische, de heilige oorlog, de bescherming voor de krijgers en de gastrvijheid aan tafel.
De kop van de ever symboliseerde gezondheid en bescherming tegen gevaar. Men dacht immers dat alle eigenschappen in het hoofd resp. zetelden en van daaruit zich in het lichaam verspreidden.
Bij de Hindoes is het één van de drie belichamingen van de god Vishnoe; in de gestalte van een ever begon hij na de schepping van de aarde als eerste deze te bebouwen en in cultuur te brengen.
In Japan wordt de ever in verband gebracht met moed, suksesvolle aggressiviteit en alle andere eigenschappen die een goede krijger behoort te hebben.
Bij de Joden is hij het symbool van de vijand van het volk, omdat het everzwijn de wijnstok vertrapt; en de wijnstok is het symbool van JHWH's zegen. In de Joodse cultuur staat het zwijn als onrein dier bekend.
Omdat het wilde zwijn zo dierbaar was aan de Germaanse godenwereld, werd het van de weeromstuit door de christenen als een symbool van de duivel gezien. Temeer, omdat vanuit de Joodse cultuur het zwijn als onrein dier bekend stond. Zo werd het symbool van brute kracht, van het kwade en van smerige zonde; van blinde machtsuitoefening door dictatoren. Tot in onze dagen is 'zwijn' eerder een scheldwoord dan een compliment...
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen