×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
In Noord-Europa doet zich soms het bijzondere natuurverschijnsel voor van het noorderlicht. Heel even flitst een rood, soms zelfs groen licht op aan de hemel, om vervolgens te verbleken en te verdwijnen.
De oude Germanen geloofden dat op zo'n moment de Walküren op hun flitsende rossen het Walhalla uitsnelden op weg naar het slagveld. Ingrid is één van de Walküren.
Wodan (ook wel Odin genoemd) was voor de Germanen niet alleen de oppergod, maar ook de God van de wijze raad en van de oorlog. Volgens oude Noorse mythen zweeft hij boven zijn volk als het de strijd in gaat; zijn achtvoetig ros Sleipnir scheurt de wolken vaneen en doet de donder rollen, verkruimelt de rotsen en splijt de bodem open tot een peilloze afgrond. Intussen schenkt hij zijn mannen moed en wijze raad. Daarnaast dondert zijn stem de vijand tegemoet: 'Jullie zijn allemaal in Wodans macht!' De paniek is gezaaid.
Er sneuvelen er duizenden in de vijandelijke gelederen; en als er zijn die trachten te ontvluchten, dan roept Wodan zijn Walküren tevoorschijn, strijdlustig gezeten op hun flitsende wolkenpaarden en gehuld in schitterende wapenrusting; hun lopen de vluchters recht in de armen. De Walküren nemen ze gevangen en wikkelen boeien om hun knieën. Krachtens volmacht van Wodan mogen zij ook uiteindelijk beslissen welke mensen gedood zullen worden en wie mogen blijven leven. Tenslotte krijgen de Walküren de opdracht om de gesneuvelde volksgenoten op te nemen en mee te voeren naar het Walhalla.
Het schijnt dat deze mythe steunde op de aanwezigheid van angstaanjagende priesteressen in de Germaanse samenlevingsvormen; zij vergezelden de Germaanse stammen op hun oorlogstochten. En zij waren het ook die door het lot bepaalden wie van de mensen aan de godheid geofferd diende te worden.
In een andere oude legende lezen we hoe tijdens de veldslag van Clontarf van 1014 Walküren uit menselijke lichaamsdelen zoals schedels, botten, pezen, spieren en ingewanden een griezelig handwerk weefden; voor het weven, borduren en haken gebruikten ze niet de gewone instrumenten, maar zwaarden en pijlen; ze zongen er een afgrijselijk lied bij over de verschrikkingen van de oorlog.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen