× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 669  Autbertus van Cambrai

Info afb.
Onder: Overweging door Autbertus

Autbertus (ook Aubert of Obrecht) van Cambrai (ook van Arras), Frankrijk; 7e bisschop; † 669.


Feest 13 februari (Bisdommen Cambrai & Arras) & 13 & 15 (Bisdom Gent) december.

Autbertus moet geboren zijn tegen het eind van de zesde eeuw, volgens zeggen uit een familie die aan het hof diende van koning Dagobert I († 639). Aanvankelijk was dat ook zijn leven, maar van jongs af aan zou hij zich aangetrokken hebben gevoeld tot de dienst aan God. Hij trad toe tot de gemeenschap van Luxeuil, die onlangs, in 590, door Sint Columbanus was gesticht († 615; feest 23 november). Op 21 maart 633 werd hij door de aartsbisschop Leudegisus van Reims tot bisschop gewijd van de gecombineerde zetels Cambrai en Arras in het huidige Noord-Frankrijk.
Hoewel hij het liefst een teruggetrokken leven leidde, stond zijn huis altijd open voor zijn mensen, in het bijzonder de armen en noodlijdenden. Daarnaast droeg hij zorg voor een goede opleiding van de jonge geestelijken, bestreed hij misstanden in zijn bisdom en schijnt hij een grootmeester te zijn geweest in het bekeren van zondaars: velen van hen wist hij met zachte, doch vaste hand tot God terug te brengen. Hij was een gezocht raadsman. Ook koning Dagobert I († 639) stelde zijn adviezen op hoge prijs, terwijl Autbertus hem soms hard de waarheid zei.
Hij heeft de stichting van meerdere kloosters op zijn naam staan. Zo hielp hij Sint Ghislain († 683; feest 10 oktober) bij de vestiging van zijn klooster. Samen met bisschop Amandus († ca 675; feest 6 februari) wijdde hij de kloosterkerk in. Ook de stichter van Hogeberg, Sint Madelgisilus († 685; feest 30 mei) kreeg veel steun van Autbertus, alsmede Sint Waltrudis († 688; feest 9 april) bij de stichting van Bergen, en Sint Aldegondis bij Maubeuge († 684; feest 30 januari) aan wie hij samen met Amandus de sluier had opgelegd. In bestaande kloosters bevorderde hij de goede geest.
Tijdens zijn ambtsperiode bracht hij - tezamen met Sint Eligius van Noyon († 660; feest 1 december) - de relieken van Sint Fursey († 650; feest 16 januari) over naar de kerk van Péronne, en - tezamen met Sint Audomarus († 670; feest 9 september) - die van een van zijn heilige voorgangers, Sint Vaast († 540, 6 februari) naar de kerk van Arras. Daar stichtte hij de grote benedictijnenabdij St-Vedastus (= Vaast).

Verering & Cultuur
Hij stierf in 669 en werd bijgezet in de Sint-Pieterskerk te Cambrai.
In 888 bracht bisschop Dodilo zijn relieken over naar de OLV-kerk, en 1015 werd hij bijgezet in de kerk die apart aan hem werd toegewijd.
Hij is patroon van de bakkers en banketbakkers. Een legende vertelt dat de heilige broden liet bakken, ze zelf naar de stad bracht en het geld dat hij ervoor ontving, weer bestemde voor de armen. In het middeleeuwse Brugge was het bakkersgilde dan ook gevestigd in de naar hem genoemde Sint-Obrechtstraat.
Hij wordt afgebeeld met een bakkersschep of ovenschep; met een ezel, beladen met zakken vol brood; met bakkers die broden kneden of in de oven doen.


Autbertus van Cambrai (Kamerijk)
'Bericht van boven' KRO Radio 5 zondag 13 december 2009

...speel bestand af...

Mijn naam is Autbertus. Met name in Vlaanderen sta ik bekend als patroonheilige van de bakkers. Ik was in de 7e eeuw bisschop van de Vlaamse steden Cambrai en Arras; bij u wellicht beter bekend als Kamerijk en Atrecht. Ik mag tot u het woord voeren, omdat het vandaag mijn feestdag is, en omdat u nadenkt over duurzaamheid.

Het zou mij niet verbazen als u nog nooit van mij gehoord had. In de middeleeuwen was dat anders. In de Vlaamse stad Brugge bijvoorbeeld had je een straat waar alle bakkers hun bedrijfje hadden. Die straat was naar mij genoemd: Obrechtstraat. Maar u vraagt zich natuurlijk af wat ik heb met duurzaamheid. Is dat zo? Vraagt u zich echt af wat ik heb met duurzaamheid? Dat zouden wij hier wel bijzonder komisch vinden. U nodigt mij uit om vanuit het hiernamaals iets tot u te zeggen, en vervolgens vraagt u zich af wat ik heb met duurzaamheid. Immers, als er iets duurzaam is, dan is het wel het hiernamaals, zou ik zeggen. Wijzelf noemen het hiernamaals dan ook liever de eeuwigheid.

Elk van ons hier had het woord tot u kunnen richten. Want wij hebben ons tijdens ons leven laten leiden door waarden die eeuwig zijn. Sta mij toe dat ik nog even mijn bisschopsambt uitoefen, en u het evangelie verkondig. U herinnert zich vast nog wel die woorden van Jezus: “Verzamel geen schatten op aarde, maar verzamel schatten in de hemel.” Hij bedoelde daarmee dat je niet uit moet zijn op zelfverrijking, maar dat je goede daden moet doen ten gunste van anderen. Denkt u niet dat die woorden goed zouden passen op de klimaatconferentie in Kopenhagen?

Ik zou willen dat het daar in Kopenhagen net zo toe gaat als in mijn tijd. Toen ik bisschop was, kwam de koning herhaaldelijk naar mijn preken luisteren. Geregeld kwam hij vragen wat het evangelie te zeggen had over beslissingen die hij moest nemen. Ik bedoel maar: in mijn tijd lieten de wereldheersers zich nog leiden door Gods woord. En u raadt al waarom. Omdat Gods woord nu eenmaal eeuwig is. Behoorlijk duurzaam dus.

En u in uw eigen persoonlijke leven? Bent u bezig met het doen van goede daden voor anderen, omdat die eeuwigheidswaarde hebben? Het is mijn overtuiging dat het dan met de duurzaamheid van de wereld vanzelf wel goed komt. Of behoort u tot de mensen die dat onrealistische taal vinden?

Wat zegt u? Of ik recht van spreken heb? U moest eens weten. In mijn jonge jaren ben ik toegetreden tot een pas gesticht klooster met een uiterst strenge leefregel. Luxeuil heette het. Wij, monniken, aten slechts één keer per dag, en al helemaal geen vlees; we dronken alleen water. En dat, terwijl alle monniken daar uit de hogere kringen afkomstig waren. Die waren het van huis heel goed en luxueus gewend geweest. Daar deden ze vrijwillig afstand van, omdat ze voor iets anders wilden leven. Precies: voor dingen van eeuwigheidswaarde!

Als bisschop nodigde ik geregeld arme sloebers bij mij aan tafel. Toen er hongersnood heerste begon ik zelf brood te bakken, en ging ermee op de markt staan. Ik verkocht het voor een eerlijke prijs en gaf de opbrengst aan de armen.

Ik geef toe, de economische omstandigheden waren volkomen anders. Uw economie zit zo merkwaardig in elkaar dat u een ander werkeloosheid bezorgt als u zuiniger wilt leven. Vindt u ook niet dat u in een idiote wereld leeft? Enerzijds wordt u opgeroepen om geld te besteden, om de economie draaiende te houden, anderzijds moet u zuiniger aan doen, en duurzaam leven.

Misschien is dat woord van Jezus toch zo gek niet: “Verzamel je geen schatten op aarde, maar in de hemel.” Leef vanuit de spiritualiteit van de naastenliefde. Als er iets duurzaam is, dan dat wel.


Bronnen
[Bau.1925; Bri.1953; Bvl.1985; Lin.1999; RR2.1640; Dries van den Akker s.j./2008.02.06]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen