×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Bernardo Francisco de Hoyos sj; religieus & belijder; † 1735.
Feest 29 november.
Hij sterft, als hij vierentwintig is, door zijn omgeving meteen al beschouwd als een heilige. Van jongs af aan voelt hij zich aangetrokken tot de dingen van God. Hij is afkomstig uit het Spaanse plaatsje Torrelobatón, gelegen op zo’n vijfentwintig kilometer van de Castiliaanse stad Valladolíd. Daar was hij in een algemeen gerespecteerde familie geboren op 21 augustus 1711.
Op jonge leeftijd wordt hij door zijn ouders naar het jezuïetencollege van Medina del Campo gezonden, veertig kilometer ten zuidoosten van Torrelobatón. Maar als hij tien is, begrijpt hij dat er in Madrid een veel betere opleiding bestaat. Zonder iemand er iets van te zeggen legt hij per ezel geheel alleen de honderdentwintig kilometer naar de Spaanse hoofdstad af. Daar gaat hij op zoek naar oom Tomás van vaders kant die er een openbaar ambt bekleedt. Deze waardeert zijn ondernemingsgeest, maar stuurt hem terug naar Medina del Campo, met het advies hem over te plaatsen naar het jezuïetencollege in Villagarcía de Campos.
Daar trekt hij de aandacht door zijn uitzonderlijk kleine gestalte en zijn uiterst levendige belangstelling. In de collegegebouwen is ook het jezuïetennoviciaat gevestigd. Voor hij veertien is, wil hij daar intreden. Dat kan niet zonder de toestemming van zijn ouders. Dus gaat hij in de dagen van het carnavalsfeest van het jaar 1725 naar huis. Zijn ouders aarzelen. Hij is nog zo jong; zou het geen gril van voorbijgaande aard zijn? Uiteindelijk geven ze hun toestemming. Enkele dagen later sterft zijn vader, volkomen onverwacht, op 43-jarige leeftijd. Oom Tomás uit Madrid wordt voogd. Deze schaart zich achter het besluit van zijn vader. Zo meldt Bernardo zich bij het noviciaat in Villagarcía met het verzoek te mogen intreden. Maar de jezuïeten vinden hem nog te jong, te meer daar hij de lichamelijke gestalte heeft van een kind van amper tien, en zijn gezondheid uiterst kwetsbaar blijkt. Bernardo wendt zich tot hoger geplaatste jezuïeten en uiteindelijk krijgt hij zijn zin, en mag intreden. Hij is dan nog geen vijftien jaar oud.
Vanaf dat moment legt hij zich met enorme ijver toe op de bestudering van de Bijbel en de geschriften van kerkvaders en heiligen. Dat blijkt uit een instructie die hij schrijft op 21-jarige leeftijd. Daarin komen talloze citaten voor uit de Bijbel en andere religieuze literatuur. In zijn gebedsleven wordt hij bijzonder aangetrokken door de devotie tot het Heilig Hart. Volgens zijn geestelijk leidsman had hij een intensief gebedsleven, met uitzonderlijke mystieke gaven, waardoor hij zich op intensieve manier met Jezus verenigd weet, ook in diens momenten van absolute verlatenheid aan het kruis.
Hij is pas drieëntwintig, als hij gezien de vorderingen van zijn studie, aan de priesterwijding toe is. Dat kan niet zonder dispensatie. In alle bescheidenheid is Bernardo bereid te wachten tot hij de vereiste leeftijd heeft bereikt. Maar zijn oversten stellen alles in het werk om het te doen wijden. Zo wordt hij al priester gewijd op 2 januari 1735, nog geen vierentwintig jaar oud. Een veelbelovende jonge priester.
Maar op 18 november van datzelfde jaar wordt bij hem typhus geconstateerd. Hij sterft op 29 november.
Verering & Cultuur
Op 18 april werd hij te Valladolíd zalig verklaard.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen