 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Cyriacus (ook Quiriacus) van Korinte (ook de Grote of van Palestina); kluizenaar; † 556.
Feest 29 september.
Hij werd in 448 geboren als zoon van een priester in Korinte, Griekenland. Van jongs af aan voelde hij zich aangetrokken tot geestelijke zaken. Dat was ook opgevallen aan de oom van zijn vader, bisschop Petrus van Korinte. Deze wijdde hem al op 18-jarige leeftijd tot voorlezer (lector). Maar de jongeman voelde niets voor een kerkelijke loopbaan. Hij trok naar Jeruzalem, waar de grote Sint Euthymius († 473; feest 20 januari) op dat moment juist bezig was de bestaande laura om te vormen tot een leefgemeenschap (coenobium). Met de bedoeling de vurige geest van vroeger terug te krijgen in de verflauwde harten van de meeste monniken.
Euthymius vond Cyriacus nog te jong en stuurde hem door Gerasimus († 475; feest 5 maart) die een kluizenaarsgemeenschap leidde aan de Jordaan.
Deze zag al gauw hoeveel vorderingen de jongeman maakte en nam hem mee op zijn jaarlijkse reis tijdens de vastenperiode. Toen ze vernamen dat Euthymius gestorven was, trokken ze daarheen om de begrafenis bij te wonen. Cyriacus bleef, maar de omvorming tot leefgemeenschap had niet het gewenste resultaat gehad. De bezieling was eruit; er braken ruzies uit met andere nabij gelegen monniksgemeenschappen. Kortom: Cyriacus vertrok naar Souka. Daar zou hij meer dan veertig jaar verblijven.
Omdat hij door steeds meer gelovigen werd geraadpleegd en soms hele dagen geen moment rust meer had, trok hij zich op zijn 70e met een leerling terug, dieper de woestijn in. Zij leidden een uiterst gestreng ascetisch leven. Maar ook daar wist men hem te vinden. Tenslotte vond hij nog dieper de woestijn in een berg met grotten. De leeuw die er woonde duldde zijn aanwezigheid en bewaakte zelfs voor hem het schamele moestuintje dat hij voor zichzelf had aangelegd.
Toen hij 99 was, smeekten de monniken van Souka om zijn terugkeer. Niet alleen werd de omgeving geteisterd door een epidemie die de bevolking decimeerde: misschien kon hij met zijn gebed daar een eind aanmaken. Maar ook woedde onder de monniken allerlei heftige meningsverschillen over de uitleg van de ware leer. Met name de zogeheten Origenisten zorgden voor onderlinge ruzies.
Moe van dat alles trok Cyriacus zich weer teug op zijn geliefde berg, waar hij acht jaar later stierf: 107 jaar oud.
© A. van den Akker s.j.
