×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Quadratus (ook Codratus) van Athene (ook de Apologeet), Griekenland; bisschop & martelaar; † 2e eeuw.
Feest 26 mei & 21 september.
Hij zou een leerling zijn geweest van de apostel Johannes († 104; feest 27 december). Rond 125 volgde hij Publius op als bisschop van Athene. De vroeg-christelijke geschiedschrijver Eusebius schrijft over hem in zijn ‘Kerkgeschiedenis’ (IV, XXIII): ‘Dionysius van Korinte († 170; feest 8 april) vermeldt dat Quadratus na de marteldood van Publius de bisschop van de Atheners was geworden. Hij getuigt dat zij door diens ijver weer verenigd waren en hun geloof weer levendig en vurig was geworden.’
Kennelijk trof Quadratus bij zijn aantreden een verdeelde geloofsgemeenschap aan, waar de waardige levenswijze die bij het christelijk geloof behoorde, praktisch geheel verdwenen was. Hij zou bij zijn leven al wonderen hebben verricht en bezat de gave der toekomstvoorspelling.
Verwarring
In de geschiedenis is hij vaak verward met een andere Quadratus, die in dezelfde tijd leefde en op wiens naam een verdedigingsgeschrift staat voor de christenen (‘apologie’). Deze Quadratus moet geleefd hebben in Klein-Azië. Zijn geschrift is gericht aan keizer Hadrianus (117-138). Onder diens voorganger, Trajanus, waren heftige christenvervolgingen losgebarsten. Meestal waren vervolgingen het gevolg van het feit dat christenen (en joden!) de keizer en de Romeinse Staat niet als goddelijk wilden erkennen. Hoe kon je dat zien? Op alle plekken in het openbare leven stonden portretten of borstbeelden van de keizer met wierookbranders en bakken met korrels ernaast. Liep je daar langs, dan moest je in het voorbijgaan enkele korrels op het vuur gooien. Deed je dat niet, dan was dat een regelrecht affront tegen de goddelijke status van de keizer en het Rijk. Meestal sloeg men er geen acht op. Maar trad er een keizer aan die daar veel waarde aan hechtte, dan kwamen de christenen in de problemen. (De joden hadden zich een uitzinderingsstatus verworven). Dat leidde tot wantoestanden. Een eenvoudige beschuldiging van een willekeurige burger was al voldoende om christenen gevangen te nemen, of zelfs ter dood te brengen. Bij zijn aantreden in 118 had de nieuwe keizer de wetten die daartoe aanzetten, niet herroepen.
Eusebius heeft in zijn ‘Kerkgeschiedenis’ (IV, III) een kort citaat bewaard uit die apologie: ‘De daden van onze Heiland bleven steeds voortwerken: zij die genezen waren of van de dood waren opgewekt, werden niet alleen gezien, toen zij genezen en opgewekt werden, maar zij bleven aanwezig; niet alleen ten tijde van onze Heiland, maar ook nog na diens dood. Sommigen zelfs tot in onze dagen.’
Werden de christenen ervan beschuldigd sprookjes te vertellen over genezingen en opwekkingen uit de dood? Wijst Quadratus er daarom op dat ze na hun genezing ‘gewoon’ verder leefden? En dat er zelfs in zijn dagen nog mensen waren die dat hadden meegemaakt?
Mede door Quadratus’ brief kwam er een eind aan de vervolgingen.
Hij zou tenslotte de marteldood zijn gestorven.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen