×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Maurilius (ook Maurille) van Angers (ook van Milaan of van Tours), Frankrijk; 4e bisschop; † ca 437.
Feest 13 september.
Maurilius werd waarschijnlijk rond 364 geboren in de Italiaanse stad Milaan. Daar werd hij leerling van de heilige bisschop Ambrosius († 397; feest 7 december). Omdat hij veel goeds hoorde vertellen over de nieuwe kloostervestiging Marmoutiers van de pas gewijde bisschop Martinus van Tours († 397; feest 11 november), besloot hij om zich daar bij de monniken aan te sluiten. Het was Martinus die hem tot priester wijdde.
Van daaruit werd hij de eerste abt van Chalonnes-sur-Loire. De streek waar het klooster toe behoorde, maakte een periode van welvaart door; men bleef er gespaard voor de troepenbewegingen van de legers. Volgens zeggen beschikte Maurilius over de macht om vuur uit de hemel af te roepen over heidense tempels en bossen. Zo maakte hij de weg vrij voor het evangelie. Geen wonder, dat hij rond 407 door het volk van Angers tot vierde bisschop werd gekozen. De wijdingsplechtigheid stond onder leiding van bisschop Brictius († 444; feest 13 november), die enige jaren tevoren zijn beroemde leermeester Martinus was opgevolgd. De legende weet te vertellen, dat op het moment dat bisschop Brictius Maurilius tot bisschop wijdde, er een duif op de schouder van de wijdeling neerdaalde. De omstanders zagen er natuurlijk een teken in, dat ook God zijn keuze op Maurilius had laten vallen.
Ook weet de legende nog te vertellen dat hij terugschrok voor de verantwoordelijkheid van zielenherder. Hij vluchtte naar Engeland en leidde er onopvallend het leven van een tuinman. Maar uiteindelijk werd hij toch herkend. Zijn geestelijken smeekten hem naar zijn diocees terug te komen. Dat deed hij. Naar het schijnt bevat de legende over de heilige bisschop Renatus hierover meer bijzonderheden.
Legende uit het leven van Sint Renatus († 5e eeuw; feest 12 november)
Op een dag kwam bisschop Maurilius door het plaatsje La Poisonnière, toen er een edelvrouwe op hem toesnelde. Ze heette Bononia. Ze maakte een voetval en smeekte hem dat hij voor haar aan de hemel een kind zou vragen. Maurilius sprak het gevraagde gebed uit en een jaar later had Bononia inderdaad een kind. Zeven jaar later was Maurilius bezig aan een dienst in de kathedraal van Angers, toen hij haar weer op zich toe zag komen. Ze was in tranen, omdat haar kind op sterven lag. Ze kwam Maurilius smeken hem zijn gezondheid terug te geven of hem in ieder geval minstens te komen dopen. Maar Maurilius moest eerst de liturgie afmaken, met als gevolg dat toen hij aan het bed van het kind verscheen, hij het dood vond, en nog wel ongedoopt. Hij was hierover hevig ontdaan. Hij voelde zich schuldig, deed afstand van zijn bisschopsambt en trok zich terug uit de wereld om zich in een of ander woest woud te begraven zonder ook maar een spoor achter te laten. Daar bracht hij zeven jaar in pure eenzaamheid door. Toen werd hem ingegeven naar zijn vroegere bisschopsstad terug te gaan. Hij ging rechttoe rechtaan naar de Sint-Petruskerk en bleef er een hele lange tijd bidden. Tenslotte liet hij het graf van Bononia's zoon openen. Op dat moment stond het kind op om gedoopt te worden en een nieuw leven te beginnen. Sindsdien heette hij dan ook 'Renatus' (= 'herborene').
Nu hervatte Maurilius weer zijn bisschopstaak. Hij nam Renatus bij zich op school en de jongen nam toe in deugd en kerkelijke geschiktheid. Met als gevolg dat hij zijn meester na diens dood in 437 opvolgde. Maar hij zou zijn leven daar toch niet beëindigen. Op een dag trok hij weg naar Sorrento en vestigde zich op een plek in de buurt van Sorrento. Vervolgens werd hij bisschop van die stad. Het was ook daar dat hij tenslotte stierf; † 5e eeuw. Een paar eeuwen na zijn dood werden zijn relieken naar Angers terugvervoerd.
[105]
Overbodig op te merken, dat Maurille bekendstond om zijn vermogen om wonderen te verrichten. Over zijn sterfdatum bestaat verschil van mening: oudere bronnen noemen 453 [105;106], recentere 437 [101;107].
Verering & Cultuur
Zijn leven werd beschreven door Sint Magnobodus van Angers († ca 670; feest 16 oktober). Hij is patroon van de stad Angers; van tuinlieden en hoveniers (vanwege zijn onderduikperiode aan het Engelse hof, waar hij als tuinman werkte) en van vissers (volgens de legende trof hij in de bek van een vis de sleutel aan van de kathedraal die hij enige tijd tevoren in het water had gegooid).
Hij wordt afgebeeld als bisschop (mijter, staf, tabberd); met een vis die een sleutel in de bek heeft; met een spade; met een duif boven zijn hoofd.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen