× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 300  Memmius van Châlons-sur-Marne

Info afb.

Memmius (ook Meinge, Memje, Memmie, Mémy of Menge) van Châlons-sur-Marne; eerste bisschop & geloofsverkondiger; † ca 300.
Feest 5 & 11 (Langres & Verdun) & 13 (Reims) augustus.

Wordt vanouds beschouwd als de eerste bisschop van Châlons-sur-Marne. Volgens de overlevering zou hij zijn zending nog hebben ontvangen uit handen van de apostel Petrus. Maar dat zegt meer over het verlangen van de gelovigen dan dat het zou berusten op historische betrouwbaarheid.

Legende
De legende plaatst hem in de 1e eeuw. Hij zou afstammen van een oud-Romeins geslacht. Zijn ouders zijn nog heidenen. Hij maakt kennis met Sint Petrus, wordt  gedoopt en is zo veelbelovend dat de apostel hem tot priester en bisschop wijdt. Hij zendt hem naar Gallië om er Christus te brengen en geeft hem een diaken, Donatianus, en een subdiaken, Domitianus, mee. Ternauwernood uit Rome vertrokken wordt Domitianus ziek en sterft. Memmius keert terug naar Sint Petrus, krijgt van hem een stuk van zijn mantel mee waarmee hij de dode ten leven kan wekken. Dat gebeurt.

Iets soortgelijks horen we in de legende van Sint Maternus van Trier († 314; feest 14 september).

De drie zetten hun reis voort. Waar ze langs gaan, genezen ze zieken, doen blinden zien, lammen lopen, doven horen en verlossen ze bezetenen door de macht van de duiveluitdrijving. Aangekomen in de buurt van Châlons voelen ze dat hier hun werkterrein ligt. Ze doen de bevolking kennis maken met de goedheid van de ene ware God. Maar de mensen zijn er niet van gediend dat ze van hun vertrouwde afgoden worden beroofd. Ze komen in opstand en verjagen de dienaren Gods.
Ze trekken zich als kluizenaars terug in de omringende bossen en leiden een leven van vasten en gebed. Door de leerschool van het lijden leren ze de liefde te verdiepen.
Toch doen sommige mensen een beroep op hen, als dierbaren aan ziekten en kwalen lijden. Door hun gebed en handoplegging weten ze steeds hun genezing te bewerkstelligen. Op een dag overkomt de zoon van de plaatselijke gouverneur een ernstig ongeluk. Als hij de brug over de Nau oversteekt wordt hij van zijn paard geworpen en sterft. In uiterste nood roept men de hulp in van Memmius. Hij komt en brengt in naam van de levende God de overledene terug tot het leven. Vandaar dat men lange tijd de gewoonte had op Tweede Pinksterdag met de reliekschrijn van Sint Memmius naar de brug over de Nau te gaan om daar de heilige eer te brengen met wierook, wijwater en gepaste gezangen.
Memmius organiseert het kerkelijke leven. Sticht zeven kerken, stelt kanunniken aan die hij samenbrengt in zijn kluizenarij in de bossen. Vervolgens kerstent hij door onvermoeibare prediking de wijde omgeving, en bevestigt zijn verkondiging door overal kerkjes te bouwen. Na een zeer vruchtbaar en arbeidzaam leven sterft hij.

Verering & Cultuur
Men begroef hem buiten de stad en bouwde een kerk op zijn graf. In 674 werden zijn stoffelijke resten teruggevonden. In 1318 werd hij tezamen met zijn zus Sint Poma († 3e eeuw; feest 8 augustus) in een nieuwe schrijn bijgezet. Zij zou hem op zijn missie vanuit Rome steeds trouw terzijde hebben gestaan.

Sint Gregorius van Tours († 594; feest 17 november) vertelt over zijn verering en nagedachtenis in zijn boekje ‘Glorie van de Belijdenis’. Hij heeft de wonderkracht van de heilige aan den lijve ondervonden. Want toen hij op dienstreis was, werd één van zijn assistenten ziek in Châlons. Hij kreeg koorts, moest overgeven en kon eten noch drinken binnenhouden. Dat hield de zending lelijk op. Gregorius is toen naar de kathedraal gegaan waar Sint Memmius werd vereerd, knielde neer bij zijn tombe en bad met vurige aandrang dat de heilige die zo vaak mensen in nood had verlost, nu zijn wondermacht zou aanwenden bij zijn assistent. Diezelfde morgen was de man volkomen genezen, en konden zij hun reis voortzetten.



Bronnen
[Bdt.1925; GTC.1988nr:65; Gué.1889; Mul.1860; Pra.1988; Rge.1989; Dries van den Akker s.j./2015.08.16]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen