× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contactzoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1024  Henricus II Keizer

Info afb.

Henricus (ook Heinrich) Keizer II, Bamberg, Duitsland; keizer & stichter; † 1024.

Feest 13 (& 15) juli.

Hendrik de Goede werd in 973 in de Zuid-Duitse landstreek Beieren geboren. Zijn opleiding kreeg hij bij Wolfgang van Regensburg. In 1002 beklom hij de troon en in 1014 werd hij door de paus in Rome tot keizer gekroond. Zijn huwelijk met keizerin Cunigonde bleef kinderloos. Mede daardoor besteedde hij veel aandacht aan het geloofsleven van zijn onderdanen, aan de levenswandel van de geestelijken en aan de bevordering van het kloosterleven. Hij stichtte het bisdom Bamberg en liet er op zijn kosten de beroemde domkerk bouwen. Daar werd hij ook begraven. Het beroemde grafmonument, waarin hij en zijn vrouw Cunegonde, zijn bijgezet, trekt tot op de dag van vandaag duizenden bezoekers.

Jacobus de Voragine vertelt in zijn Legenda Aurea

"Vlak na het afsterven van keizer Henricus trok er een hele stoet duivels voorbij aan een cel van een kluizenaar. Gestoord door het lawaai deed hij zijn raampje open en vroeg aan de laatste van het stel wie zij waren. Het bleken duivels te zijn die onderweg waren naar het sterfbed van keizer Henricus. Misschien viel er wel iets voor ze te halen..."

Dit verhaal komt overeen met een droom die de keizer kort voor zijn dood zou hebben gehad. Die droom staat afgebeeld op zijn grafmonument in de kerk van Bamberg. Hieronder de afbeelding, de legende en de afloop van Jacobus de Voragine's versie ervan.

Legende bij de afbeelding

"Kort voor zijn dood had de keizer een zware droom. De volgende dag vertelde hij erover aan zijn personeel. Hij droomde dat hij al dood was. Daar verschijnt Sint Michaël met de weegschaal om zijn goede en kwade daden tegen elkaar af te wegen. Van rechts komen er een paar duiveltjes aangeslopen die de weegschaal naar hun kant omlaag beginnen te trekken. Ze moeten er hard voor werken, maar ze zijn er toch behoorlijk zeker van dat zij in hun opzet zullen slagen... Dat kan je zien aan de manier waarop het onderste duiveltje vrolijk met zijn staart kwispelt. De keizer neemt dat alles waar en begint steeds ongeruster te worden. Hij staat er links wat stilletjes, bijna als een stout kind dat in de hoek is gezet. Maar hij vraagt om hulp aan zijn lievelingsheilige, Laurentius. Hij had immers hem ter ere een gouden kelk geschonken aan Merseburg bij Eichstätt. Daar verschijnt dus de heilige en deponeert die kelk op de schaal met goede daden. Onmiddellijk slaat ze door en wel zo heftig, dat het duiveltje dat juist op de andere schaal was geklauterd, als het ware gelanceerd wordt en zich nog maar ternauwernood aan de ophangkettingen kan vastklampen. De keizer kan opgelucht adem halen: hij is gered. Maar de keizer is een voorzichtig man. Hij gluurt, zoals we zien, voor alle zekerheid eerst over de schouder van Laurentius om te zien of de kelk inderdaad de doorslag geeft. Nu pas kan hij opgelucht adem halen."

Vervolg van de Legenda Aurea

"... Toen ze op de terugweg weer bij die kluizenaar voorbijkwamen, moest de duivel toegeven dat ze bot hadden gevangen. Hij vertelde: 'Toen de zonden van de keizer op de schaal lagen, en wij al bijna zeker juichten om onze overwinning, kwam die geschroeide Laurentius erbij en legde op de andere schaal een of andere zware drinkbeker. Toen sloeg de zaak naar die kant door en wij gingen de lucht in. Van pure woede heb ik van die beker een oor afgebroken.' Die beker was in werkelijkheid een kelk die de keizer aan de kerk van Eichstätt geschonken had ter ere van de heilige Laurentius, want daar had hij een bijzondere verering voor. Inderdaad bleek dat er na de dood van de keizer een oor van die kelk af was..."

[014;016]

Hij werd in 1146 heilig verklaard.

Paus Pius X riep hem uit tot patroon van de oblaten der benedictijnen.

Weerspreuk(en)
'Quoi que fasse Saint-Henri,
sur blé mûr, le paysan rit.'
'Met Sint-Henricus regen,
veertig dagen regen;
met Sint-Henricus droog,
zeven weken droog.'


Bronnen
[102;112; dries van den Akker s.j./2007.05.11]

© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen

VoorwoordHoe wordt men heilig?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen