 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Vougay (ook Bec'ho, Bechaevus, Becheau, Becher, Becheus, Becho, Bihau, Bocher, Nonna, Vec'hev, Vec'ho, Vechiovus, Vechoev, Vechoëvus, Veheo, Veho, Vezo, Vio, Visias(?), Vizias(?), Vizio, Vogay, Vouga, Vougai of Vyau) van Bretagne, Frankrijk; bisschop(?) & kluizenaar; † 585.
Feest 15 juni & 6 november.
Volgens de legende deed hij rond 518 afstand van zijn waardigheid als aartsbisschop van de Ierse stad Armagh.
Lobineau wijst erop dat zijn naam nergens voorkomt op de lijst van bisschoppen van Armagh. Hij veronderstelt dat Sint Vougay moet worden vereenzelvigd met Sint Olcanus, ook wel Volganus genoemd. Die naam zou een verbastering kunnen zijn van Vougay, of andersom. Olcan was een neef en leerling van Sint Patrick († 461; feest 17 maart). Hij werd naar Frankrijk gestuurd om zijn studies te doen, keerde terug naar Ierland, werd bisschop van Connor, en kan na verloop van tijd afstand hebben gedaan van zijn ambt om zich als kluizenaar terug te trekken in Bretagne. Maar als Vougay's dood inderdaad in het jaar 585 heeft plaats gevonden, zoals algemeen wordt aangenomen, kan hij nooit dezelfde zijn als de neef van Patrick!
[Lo 1.1837p:165-166]
Hij stak hij over naar Bretagne (toen nog Armorica geheten) om zich er als kluizenaar terug te trekken.
Legende
De overlevering weet te vertellen dat bij die oversteek een rots als boot dienst deed. Blijkbaar had hij er ook op geslapen.
Toespeling op het evangelieverhaal waarin wordt verteld dat Jezus tijdens de storm op het meer sliep op het achterdek?
[Markus 04,35-41]
Want nadat hij 'van boord' was gegaan, bleef de indruk van zijn hoofd in het gesteente achter... Hij sprong aan land en beval de rots weer zee te kiezen. Het gedeelte met zijn hoofdafdruk maakte zich los en hechtte zich aan de kust.
Hij ging aan land bij Penmarc'h-Kerity en vestigde zich in de nabijheid van Tréguennec (Finistère).
Legende
Er wordt verteld dat hij eens werd uitgescholden door een vrouw. Misschien omdat hij haar op een fout wees? Dat was namelijk een gewoonte van kluizenaars! Vaak deden ze dat met het klokje dat ze bij zich hadden. Hoe dan ook, ze viel onmiddellijk dood neer. Maar de heilige man raakte haar aan en wekte haar weer op uit de dood.
Wellicht wordt hier op beeldende wijze beschreven hoe de heilioge het hart van deze heidense vrouw wist te raken en nieuw leven wist te geven door het gif van haar (heidense!) kwaadwilligheid weg te nemen ('dood') en er christelijke naastenliefde ('nieuw leven') voor in de plaats te geven?
Het kan zijn dat we hier ook de oorzaak moeten zoeken van het feit dat hij toch weer verder is getrokken. Had hij de mensen van de streek tegen zich ingenomen? Hij reisde vandaar via het schiereiland Crozon per boot naar Brest, en zocht de eenzaamheid in de bossen van Léon. Daar bouwde hij een nieuwe kluzienaarscel. In de loop van de tijd sloten zich gelijkgezinde monniken bij hem aan. Zo groeide die plek uit tot het huidige St-Vougay. Hij stierf temidden van zijn medebroeders.
Verering & Cultuur
Tijdens de invallen van de Noormannen gingen zijn relieken goeddeels verloren, maar het naar hem genoemde Saint-Vio en de plaats Tréguennec beweren nog enkele overblijfselen van hem te bezitten. Daar wordt ook zijn missaal bewaard.
In de nabijgelegen rotsen met de afdruk van het hoofd van de heilige in het gesteente, kwamen zieken genezing zoeken door hun hoofd in de holte te leggen en zijn missaal aan te raken.
Patronaten
De voorspraak van Sint Vougay wordt ingeroepen tegen koorts.
En is hij ook dezelfde als Sint Visias of Vizias wiens herinnering in Guiclan (Finistère) nog voortleeft? Op het altaar in zijn kapel werden in vroeger tijden kinderen languit uitgestrekt om hen te doen aansterken.
© A. van den Akker s.j.
