 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Johannes Avellinus (ook van Avellino)ofm.min., Todi, Umbrië, Italië; kloosterling; † 1313.
Feest 11 juni.
Hij werd in 1250 in het koninkrijk Napels geboren als zoon van Johannes-Jacobus Armenius van Montforte en Thomasina van Capua. Hij had een turbulente jeugd. Zo nam hij deel aan elk oorlogje dat in zijn tijd werd uitgevochten met alle excessen van dien. Toen zijn vader eens geld beschikbaar stelde om de zwaar beschadigde kerk van Avellino op te knappen, bewoog zoon Johannes hemel en aarde om het geld een andere bestemming te geven. Toen zijn vader van geen wijken wilde weten, vervulde de jongeman dat met diepe haat en hij zwoer, dat hij het kostbare goud en zilver wel met wapengeweld te pakken zou krijgen.
Juist in die tijd verscheen er een franciscaner monnik in de stad. Onmiddellijk wendde vader Montforte zich tot hem om hulp. De geestelijke voorspelde: "Heer, er komt een dag dat uw zoon bij ons zal intreden als lekenbroeder en een toonbeeld van heilige deugd zal zijn." Enkele weken later reeds werd die profetie bewaarheid. Over de toedracht van die plotselinge bekering zwijgen de bronnen.
Na zijn bekering en intrede bij de franciscanen liep hij door de stad, terwijl hij in het openbaar boete deed. Wanneer hij een vriend of vriendin uit zijn vroegere leven tegenkwam, smeekte hij met tranen in de ogen: "Destijds ben je me gevolgd op het slechte pad. Volg me nu ook op het goede!" Hij liet zijn woorden vergezeld gaan van allerlei vormen van boetedoening, vasten, versterving, nachtwakes en gebed.
Van lieverlee werd hij door steeds meer mensen opgezocht; zij vroegen hem om raad en steun. Tenslotte werd het hem te veel. Hij verzocht te worden overgeplaatst naar het kloostertje van Todi. Het werd hem toegestaan, maar hij had zich vergist. Zijn vervolgingen, zoals hij ze noemden, gingen gewoon door, want ook hier wisten de mensen hem te vinden. In een lange stoet trokken ze aan hem voorbij: zieken die genezen wilden worden, zondaars die bekering zochten, mensen met pijn in hun ziel, die hem een luisterend oor vonden voor hun narigheid, mannen en vrouwen die hun hart wilden ophalen aan zijn inspirerend voorbeeld.
Op 63-jarige leeftijd is hij in zijn klooster gestorven. Dat bracht een grote toeloop te weeg van mensen die hem de laatste eer wilden bewijzen. Hij werd bijgezet in de kloosterkerk van Todi, waar ruim vijftig jaar eerder ook broeder Tientialbene was begraven.
© A. van den Akker s.j.
