× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 11e eeuw  Dorotheus van Khiliokomos 'de Jongere'

Dorotheus Khiliokomos 'de Jongere', Khiliokum aan de Zwarte Zee, Rusland; abt ; † 11e eeuw.

Feest 5 juni.

Dorotheus werd geboren in Trapezonte en was van adellijke afkomst. Toen hij twaalf jaar geworden was, begonnen zijn ouders een huwelijk voor hem te regelen. Zij hadden er geen idee van hoe kinderen soms een scherpe blik hebben voor waar het werkelijk op aan komt in het leven. Dorotheus had zich dan ook voorgenomen om in alle zuiverheid God te dienen. Nu vreesde hij dat hij door de bemoeienissen van zijn ouders nooit meer aan zijn hartsverlangen zou kunnen toekomen. Hij liep dus weg van thuis. Op zijn omzwervingen was hij in feite op zoek naar een geschikte leermeester. Zo bereikte hij Amisum. Daar trof hij een zekere Johannes. Een goed mens en - door toedoen van de Heilige Geest - doorkneed in de dingen van God. Deze gaf onderricht in het klooster Gennam en had al gauw de ijver en de kwaliteiten van de jongen in de gaten. Hij besloot hem in te schrijven als leerling van de kloosterschool. De jongen deed bijzonder zijn best. Hij doorstond met glans alle experimenten die een postulant moet ondergaan. Zodat men hem uiteindelijk de tonsuur van de monnik toediende. Ook als monnik streefde hij vasthoudend naar de volmaaktheid. Reden waarom men hem ook toeliet tot de priesterwijding.

Eens werd hij er door zijn geestelijk leidsman op uit gestuurd om ergens ver weg een belangrijke boodschap te doen. Onderweg stapte hij om negen uur, de tijd van het koorgebed, een kerk binnen. De kerk van de Heilige Anna, de oma van de Verlosser. Daar overviel hem een extase, waarbij als vanzelf de woorden uit zijn mond vloeiden: "Eer aan U, Heilige Drievuldigheid!" Na enige tijd kreeg hij tijdens zo'n extase de opdracht ter ere van de Heilige Drie-Eenheid een nieuwe kerk te bouwen. Maar waar haalde hij de deskundigheid vandaan? Hoe zou hij, die onder gelofte leefde, ooit toestemming krijgen? Kortom, hij voorzag zoveel moeilijkheden, dat hij ervoor terugschrok. Zo liep hij op de terugweg aldoor te piekeren hoe hij aan zo'n opdracht ooit zou kunnen voldoen. Hij werd er ellendig en mistroostig van. In ieder geval hield hij al deze gedachten alleen voor zichzelf.

Zijn geestelijk leidsman was zo ver gevorderd in de zaken van het gebed, dat hij de verborgen gedachten van zijn monnik kende. Toen deze dan ook terug was, liet hij hem bij zich komen en hij legde hem de vraag voor alsof het de gewoonste zaak van de wereld was: "Waarom zou je niet aan de opdracht van de Heilige Drie-Eenheid voldoen? Waarom aarzel je eigenlijk, Dorotheus?"

Door deze opmerking was het alsof in één klap alle krachten weer in Dorotheus terugvloeiden. Maar zijn leidsman drong er bij hem op aan dat hij zich zou uitspreken. Toen kwam het hoge woord eruit. Onder tranen bekende hij: hij wilde niet van zijn leidsman gescheiden worden. Hij zou niet weten hoe het dan met hem verder moest. De wijze man verstond het verdriet van een man die op zijn twaalfde zijn ouders ontvlucht was en zich sindsdien had toevertrouwd aan een liefdevoller vader. Maar hij wees Dorotheus erop dat het God was die het vroeg. Die zou toch ook wel hebben nagedacht over zulke dingen? Moest hij zich ondanks het verdriet van de scheiding toch maar niet aan diens opdracht toevertrouwen?

Dorotheus liet zich overtuigen. Zodat hij zonder mankeren en zonder ook nog maar de geringste tegenwerping onderwierp aan datgene wat van hem werd gevraagd. In een visioen had hij al gezien waar hij naar toe moest om de kerk te bouwen. Hij kreeg één gezel mee om hem bij te staan in de hele onderneming, een zekere Basilius. Maar toen zij op de aangewezen plek aan het werk gingen, en bovendien hun heilige kloostertradities op aansprekelijke wijze voortzetten, sloten zich al gauw anderen bij hen aan. De bouw vorderde gestaag en het aantal broeders nam toe. Daaruit is de kloostergemeenschap van Chiliocum gegroeid.

Dorotheus werd een even wijs en liefdevol leidsman als zijn leermeester destijds. Bovendien stond hij bekend als wonderdoener. Zo was het eens noodweer. Het was donker midden op de dag. Dorotheus was in gebed. Plotseling stond hij op en riep de hele kloostergemeenschap bijeen, hoewel het nog niet de tijd was van het koorgebed. Tot zijn broeders die nog nauwelijks van hun verbazing bekomen waren, riep hij: "Laten we dank brengen aan God, want de boot van die en die (hier noemde hij de naam van iemand die zij kenden), is gezonken, maar God heeft hem van de bodem van de zee gered en veilig aan land gebracht!" Na een paar dagen kwam genoemde man zelf naar het klooster en begon daar te roepen om degene die zijn leven gered had. En in geuren en kleuren deed hij verslag van wat er gebeurd was. Hoe hij op zee overvallen was door slecht weer; hoe de boot water had gemaakt en tenslotte was gezonken en hoe hij machteloos op de bodem van de zee terecht was gekomen; en hoe de heilige vader hier hem de hand had toegestoken en hem had gered.

Toen er eens hongersnood heerste, had hij maar heel weinig zaaigoed ter beschikking, maar het droeg zoveel vrucht dat het leek of de tijden van het Evangelie teruggekeerd waren. Ook wordt verteld hoe hij op het moment dat hij nog kerngezond was, al precies wist te voorspellen op welk moment hij zou overlijden. Het kwam precies zo uit.

Velen betuigen dat hij zelfs na zijn dood allen die in hun gebed zijn voorspraak en bemiddeling inriepen, te hulp is gekomen.


Bronnen
[nogal vrij naar 100]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen