×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Honoratus (ook Honnoure, Honoré of Honorius) van Amiens (ook van Ponthieu), Frankrijk; bisschop; † ca 690.
Feest 16 mei.
Hij was afkomstig uit Port-le-Grand in Ponthieu, waarschijnlijk uit een vooraanstaande familie. Zijn opleiding kreeg hij van bisschop Beatus van Amiens. Na diens dood volgde hij hem rond 660 op als 7e bisschop sinds Sint Firminus († ca 300; feest 25 september). Natuurlijk had hij bij zijn verkiezing weerstand geboden. Hij achtte zich voor zo’n uitverkiezing niet waardig. Maar alle aanwezigen zagen op dat moment een wonderbaarlijke zonnestraal op hem neerdalen, evenals wat hemelse olie. Tegen zulk een bevestiging uit de hemel kon zijn bescheidenheid niet op. Dertig jaar lang stond hij als een ware herder aan het hoofd van zijn gelovigen.
Hij was het die na driehonderd jaar het stoffelijk overschot van de heilige martelaren Fuscianus, Victoricus en Gentianus († 287; feest 11 december) terugvond. Dat wil zeggen, eigenlijk komt die eer toe aan een heilige priester uit Amiens, Lupicinus. Die had van een engel te horen gekregen waar de kostbare schat verborgen lag, was gaan graven en op de relieken gestoten. Op dat moment kon hij zich niet bedwingen en barstte spontaan uit in een luide jubelzang. Dat hoorde Sint Honoratus, hoewel hij – naar men zegt- zeker twee mijlen van die plaats verwijderd was. Onmiddellijk begaf hij zich naar daar naartoe, in gezelschap van zijn geestelijken en een enorme menigte. De heerlijke geur die van de drie martelaren afkwam, trok namelijk mensen aan uit de wijde omgeving.
Toen gebeurde er een tweede wonder. Zodra koning Childebert († 695) dit alles hoorde, gaf hij opdracht de kostbare relieken naar Parijs over te brengen. Maar de sarcofagen bleken onverzettelijk, geen wrikken aan. Dus zag men zich genoodzaakt de drie heilige martelaren – in Godsnaam – in Amiens te laten. Op last van de koning werden ze nu overgebracht naar de kathedraal. Hij deed ter ere van de drie heiligen de mooiste schenkingen.
Toen Honoratus eens de mis opdroeg in het naburige St-Acheul verscheen hem de Heer zelf tijdens de consecratie van brood en wijn. Net als aan het Laatste Avondmaal bij zijn apostelen diende Hij eigenhandig de heilige spijzen toe aan Sint Honoratus.
Dat schijnt er de reden van te zijn dat de abdij van St-Acheul in haar wapenschild een goddelijke hand afbeeldt.
Volgens de overlevering stierf hij in zijn ouderlijk huis te Port in Ponthieu.
Verering & Cultuur
Tijdens de invallen van de Noormannen werd hij overgebracht naar Amiens. Daags voordat hij naar de kathedraal vervoerd zou worden, bracht men hem onder in de toenmalige St-Firminuskerk. Toen hij de volgende morgen de kerk werd uitgedragen, op weg naar zijn laatste rustplaats, wendde het hoofd van het kruisbeeld zich in zijn richting en bleef hem nakijken tot hij uit het zicht verdwenen was. De mensen juichten bij het zien van dit wonder.
In 1060 werd Picardië (Noord-West-Frankrijk) geteisterd door droogte en hongersnood. Men nam zijn toevlucht tot Sint Honoratus. De gelovigen hielden een processie door de velden waarbij ze zijn beeltenis meedroegen. Nog voor ze terug thuis waren, regende het pijpenstelen. Sindsdien is hij patroon van de bakkers.
In 1204 liet een rijk echtpaar in Parijs een kerk bouwen ter ere van hem: de St-Honoré in de naar hem genoemde Rue St-Honoré, die voert naar de eveneens naar hem genoemde, toenmalige buitenwijk Faubourg St-Honoré.
In 1301 stichtte Guillaume Mâcon, 49e bisschop van Amiens, het kartuizerklooster bij Abbeville en wijdde het toe aan Saint Honoré.
Zijn relieken bevinden zich in de St-Firmin te Amiens.
Patronaten
Zoals gezegd is hij patroon van de bakkers.
Afgebeeld
Hij wordt afgebeeld met een ovenschep en drie broden; met een haardkoek (een koek gebakken in de oven of op hete as); soms met een kruisbeeld (verwijst naar het wonder in de St-Firminuskerk te Amiens).
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen