× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 624  Mellitus van Canterbury

Info afb.

Mellitus van Canterbury, Engeland; bisschop; † 624

Feest 24 april

Mellitus was abt in het St-Andreasklooster te Rome op het moment dat Paus Gregorius de Grote hem in 601 met een groep anderen naar Engeland zond om het evangelie te verkondigen. Hij had aanbevelingen van de paus bij zich waarin stond hoe men temidden van de heidenen te werk moest gaan: de geloofsverkondigers mochten hun heilige plaatsen niet vernielen, maar uitsluitend met respect behandelen. Wanneer ze eenmaal in christenhanden overgegaan zouden zijn, konden dan de afgodsbeelden voorzichtig verwijderd worden; de nieuwe ruimte moest dan met wijwater worden gezegend en gereinigd. Vervolgens konden er nieuwe altaren in worden gezet, met relieken van heiligen. Zelfs de ossen die de heidenen bij dat soort gelegenheden gewoonlijk slachtten, konden op hoge feestdagen gewoon als altijd aangevoerd worden, geslacht en feestelijk opgegeten. Zo zouden de heidenen geleidelijk aan kunnen wennen aan het nieuwe van het christendom, en zouden oude gebruiken die op zich niet schadelijk waren, opgenomen worden in de dienst aan Christus.

Augustinus van Canterbury wijdde hem in 604 tot bisschop van Londen. Hij smaakte het genoegen de koning, Sebert, te mogen dopen met een groot deel van zijn hofhouding. Tesamen met hem legde hij de eerste steen voor de St-Pauluskathedraal, die op de plaats gestaan moet hebben van de huidige uit de 17e eeuw; bovendien stichtten zij het St-Petrusklooster, later beroemd geworden als Westminster-Abbey. Na de dood van Sebert bleek dat zijn drie zoons de sympathie voor het christengeloof niet deelden. Zij wilden wel meeëten van het aantrekkelijke wittebrood dat de christenen in hun eredienst tijdens de communie aan de gelovigen gaven. Dat weigerden zij natuurlijk, want dat was alleen bestemd voor wie geloofden in het sacrament. Die weigering kwam Mellitus tenslotte op verbanning te staan en Mellitus week uit naar Frankrijk. Onvermoeibaar probeerde hij terug te keren. Uiteindelijk werd hij de opvolger van Laurentius op de bisschopszetel van Canterbury, 619. Hij was - ondanks een zwak lichamelijk gestel - een krachtig leidsman voor de beginnende kerk van Engeland, gesymboliseerd in het verhaal dat hij door de kracht van zijn gebed een brand tot staan wist te brengen die geheel Canterbury in de as dreigde te leggen. Hij stierf in 624 en werd bijgezet in de kerk van St-Petrus & Paulus, later St-Augustinusabdij geheten.


Bronnen
[014; 101; 101a; 102; 106; 140]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen