×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Bernadette (kloosternaam Marie-Bernard) Soubirous, Nevers, Frankrijk; maagd, kloosterlinge & mystica; † 1879.
Feest 18 februari & 16 april.
Zij werd in 1844 geboren in een arm molenaarsgezin. Naar school ging ze niet; dat kwam er niet van. Bovendien leed ze aan astma.
Op 11 februari van het jaar 1858 - ze was dus veertien jaar oud - was ze samen met haar zusje en een vriendinnetje bezig hout te sprokkelen, toen haar in een grot van de berg Massabielle bij Lourdes (Zuid-Frankrijk) een Vrouwe verscheen. Ze stond rechtop in een uitholling van de rots, was gekleed in een lang wit gewaad met een blauwe ceintuur om haar middel en een witte sluier op het hoofd; zij had een gouden roos op haar blote voeten, en ze leek op een jonge vrouw van zo'n zestien, zeventien jaar oud. De andere twee die erbij waren, zagen wel, hoe Bernadette iemand meende te zien en er mee sprak, maar zelf namen ze niets bijzonders waar.
Tussen 11 februari en 16 juli liet de verschijning zich achttien keer zien. Zij vroeg om te bidden voor de bekering van de zondaars; zij drukte Bernadette op het hart dat men berouw moest hebben en boete doen; en zij wilde graag een kapelletje op de plaats van haar verschijning. "Ik beloof je gelukkig te maken, voegde zij eraan toe, niet in deze wereld, maar in de toekomende wereld." Op 25 maart durfde Bernadette de Vrouwe te vragen, hoe zij eigenlijk heette. Daarop antwoordde de verschijning: "Ik ben 'de Onbevlekte Ontvangenis'.
Een van de volgende keren gaf zij te kennen, dat Bernadette in de grond moest graven. Er ontsprong een bron. Vanaf dat moment vloeide er water in overvloed tot op de huidige dag.
In 1866 trad zij in bij de Soeurs de la Charité van Nevers, die een huis hadden in Lourdes. Zij leerden haar lezen en schrijven, droegen zorg voor haar religieuze vorming en gaven haar eenvoudige werkjes te doen, zoals het schrappen van worteltjes in dienst van de keukenzuster. Op 22-jarige leeftijd deed zij haar gelofte, kreeg als kloosternaam Soeur Marie-Bernard en werd overgeplaatst naar het moederhuis van de Congregatie in Nevers. Daar leefde zij nog dertien jaar. Net als zij zelf waren de meeste medezusters van eenvoudige komaf. Ook de oversten. Dezen meenden er goed aan te doen bijzonder streng tegenover haar te zijn. Waarschijnlijk omdat zij vreesden, dat zij anders verwaand zou worden. Ook temidden van de andere zusters was zij vaak het middelpunt van pesterijtjes. Daar kwam bij dat haar lichamelijke gezondheid steeds meer achteruit ging. Zij probeerde dat alles welgemoed te verdragen. Na een slepende ziekte overleed zij, vijf-en-dertig jaar oud. Volgens omstanders waren haar laatste verzuchtingen: "Heilige Maria, moeder van God, bid voor mij, arme zondares, arme zondares..."
Haar lichaam is nog altijd niet vergaan en rust volkomen gaaf in de kapel bij de zusters van St.-Gildard te Nevers.
In 1933 werdzij officieel heilig verklaard.
Patronaten
Ze is patrones van de herders.
Afgebeeld
Zij wordt afgebeeld als jong boerenmeisje, vaak geknield voor de grot, met Maria als Vrouwe in het wit. Ook vindt men Bernadette afgebeeld als kloosterzuster.
Sinds de verschijningen aan Bernadette is Lourdes de beroemdste en drukstbezochte Maria-bedevaartplaats van de wereld geworden. Het kapelletje waar Maria om had gevraagd, is intussen een gigantische kerk geworden van drie verdiepingen. Tot op de dag van vandaag trekken er elke dag duizenden pelgrims naar de geneeskrachtige bron en langs de heilige plaatsen. Onder hen zijn vele zieken. Zelden vinden zij er genezing naar het lichaam. Tot nu toe zijn er 60 wonderbaarlijke genezingen kerkelijk erkend. Maar bijna altijd keren ze door de gezamenlijke ervaring van geloof en vertrouwen, bemoedigd en gesterkt terug. Vele bedevaartgangers nemen een hoeveelheid Lourdeswater mee voor thuis, als dierbare herinnering en ter ondersteuning van hun gebeds- en geloofsleven.
Deze zomer gaan velen van ons naar Madrid voor de Wereld Jongeren Dagen. Vanuit ons bisdom zal men onderweg in Bourgondië de stad Nevers aandoen. Daar ligt Bernadette Soubirous opgebaard. Een simpele ziel. Als dit woord ooit een compliment inhoudt, dan wel in haar geval.
Het zal je maar gebeuren. Het is winter: 11 februari. Je bent een meisje van veertien jaar, en samen met je broertje en een vriendinnetje zoek je brandhout in de omgeving van je dorp, Lourdes, Zuid-Frankrijk. Daar zie je plotseling in een grot een stralende Vrouwe staan, gekleed in een lang wit gewaad met een blauwe ceintuur om haar middel en een witte sluier op het hoofd; een gouden roos op haar blote voeten; ze lijkt op een jonge vrouw van zo'n zestien, zeventien jaar oud. De andere twee zien haar niet.
Tussen 11 februari en 16 juli laat de verschijning zich achttien keer zien. Zij vraagt om te bidden voor de bekering van de zondaars. Zij drukt Bernadette op het hart dat men berouw moet hebben en boete doen. En zij wil graag een kapelletje op de plaats van haar verschijning. Er ontspringt een bron. "Ik beloof je gelukkig te maken, voegt zij eraan toe, niet in deze wereld, maar in de toekomende wereld." Op 25 maart durft Bernadette de Vrouwe te vragen, hoe zij eigenlijk heet. Daarop antwoordt de verschijning: "Ik ben 'de Onbevlekte Ontvangenis'".
Dat antwoord zal straks meneer pastoor ervan overtuigen dat het een echte verschijning is. Immers Bernadette kon moeilijk leren. Ze kon niet eens de eenvoudigste antwoorden onthouden op de catechismusvragen. Enkele jaren tevoren had de paus Maria uitgeroepen tot ‘Onbevlekte Ontvangenis’: zonder erfzonde geboren. Veel te moeilijke begrippen voor zo’n dommig kind als Bernadette. Eindeloos wordt ze ondervraagd. Door onderzoekscommissies, nieuwsgierige bedevaartgangers, argwanende dorpsgenoten en familieleden, bisschoppen en kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders. En telkens als ze het verhaal mooier willen maken, of het arme kind opzettelijk in de war willen brengen, zegt ze vastberaden: “Zo was het niet. Ik heb u toch verteld hoe het wel was.”
Ze treedt in bij Zusters van Liefde in Lourdes. Maar ook die zusters zijn nieuwsgierig. Maken het verhaal sensationeler. Telkens weer herhaalt zij: “Zo was het niet.”Zij leren haar lezen en schrijven, dragen zorg voor haar religieuze vorming en geven haar eenvoudige werkjes te doen, zoals het schrappen van worteltjes in dienst van de keukenzuster. Op haar 22e spreekt ze haar kloostergeloften uit. Ze neemt de naam aan van Soeur Marie-Bernard. Om uit de drukte te zijn wordt ze overgeplaatst naar Nevers. Moeder overste verbiedt de anderen met Soeur Bernard te spreken over de verschijningen. Eén keer vraagt een medezuster: “Mis je de verschijningen niet?” Dikke tranen rollen over haar wangen. Dat is haar veelzeggend antwoord. Nooit heeft ze zich laten voorstaan op wat haar als kind is overkomen. Ver weg, in haar geboortedorp stromen duizenden en duizenden pelgrims toe; drinken uit de bron of baden erin. Soms vindt er een wonderbaarlijke genezing plaats. Maar Soeur Marie-Bernard leidt in het verborgene een eenvoudig leven van gebed. Na een slepende ziekte overlijdt zij, vijfendertig jaar oud. Haar lichaam is nog altijd niet vergaan en rust volkomen gaaf in de kapel bij de zusters te Nevers.
In 1933 werd zij officieel heilig verklaard.
Hoe staat het ook al weer in de bijbel? ‘God kiest het zwakke uit om het sterke te beschamen’ (1 Korinte 01,27). En van Jezus zelf staat geschreven dat Hij het eens uitjubelde: “Ik prijs U, Vader, omdat U deze dingen verborgen hebt gehouden voor wijzen en verstandigen, maar ze hebt geopenbaard aan kinderen” (Matteus 11,25).
Afb. 6 is het bekendste portret van Bernadette, 14 jaar oud.
Afb. 11 is een werk van een moderne kunstenaar. We zien Soeur Marie-Bernard, zojuist aangekomen in Nevers, omringd door de andere zusters. Met haar handen weert zij de nieuwsgierigheid van haar medezusters af.
Op afb. 4 zien we haar opgebaard in een glazen kist onder het altaar van de kloosterkapel te Nevers.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen