×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Info afb. |
Melaria (ook Mélarie; beter bekend als Non, Nonita, Nonn, Nonna, Nonne, Nonnita of Nonnite) van Wales, Groot-Brittannië; kloosterlinge; † ca 550.
Feest 2 & 3 maart & 8 oktober.
Zij was een dochter van Gynyr van Caer Gawch in Pembrokeshire. Volgens de overlevering was zij een kleindochter van de beroemde koning Brychan van Brecknock.
Zij was de moeder van de beroemde stichter en abt Sint David van Wales († 601; feest 1 maart). In 1090 was het Rhygyfeach die een levensbeschrijving van hem samenstelde. Hij vertelt, dat zijn moeder Non deel uitmaakte van de kloostervrouwengemeenschap van Ty Gwyn, gelegen in de buurt van het huidige St-Davids. Tijdens een pelgrimsreis raakte een jonge prins, Sandde (ook Xantus), kleinzoon van Ceredig uit het Huis van Cunedda, zo onder de indruk van haar schoonheid, dat hij haar wist te verleiden. Dat zou gebeurd zijn rond het jaar 520.
Toen de tijd van haar bevalling gekomen was, trok zij zich terug boven op de rotsen in de buurt van St-Davids die uitkijken over de zee. Daar had je een kring van prehistorische, rechtopstaande stenen. Terwijl er een storm van de zee over het land raasde, scheen er een rustig zonnetje binnen de cirkel van stenen. Zij legde zich aan de voet van een van die enorme stenen gevaarten. Op datzelfde moment werd het door een bliksemflits in tweeën gespleten. De ene helft vloog precies over haar hoofd en bleef aan haar voeteind rechtop staan. Hoewel ze geen enkel letsel opliep, was ze zo in paniek dat ze in haar nood de steen met haar beide handen stevig omklemde, zodat de afdruk ervan er in achterbleef. Deze steen zou later gebruikt worden als fundament voor het altaar van een gedachteniskapelletje dat er zou komen te staan. De ruïnes ervan zijn er nog altijd te zien. Niet ver daarvandaan is er een bron, die naar haar is genoemd. Het kind dat geboren werd, zou later uitgroeien tot de grote patroonheilige van Wales, Sint David.
Volgens de overlevering leidde Non vanaf dat moment 'een diep gelovig leven van kuisheid naar lichaam en ziel'. Van Wales trok zij naar Cornwall. Een plaatselijke traditie te Bradstone vertelt, dat ze door toedoen van druïden op een grote steen, die deel uitmaakte van een hunebed, de marteldood zou zijn gestorven.
Maar het Bretonse plaatsje Dirinon pretendeert dat ze later overstak naar Bretgane en uiteindelijk daar in vrede is gestorven.
Verering & Cultuur
In Wales zijn er nog altijd twee kerkjes die aan haar zijn toegewijd: Altarnun en Bradstone. In Altarnun is er ook een bron die aan haar is toegewijd, evenals in Pelynt.
Patronaten
Zij is patroonheilige van Dirinon (= 'Eiken van Non') in Bretagne, waar ze een kloostertje gesticht zou hebben en uiteindelijk gestorven zou zijn. Er werd een toneelstuk geschreven, waarin hoog opgegeven wordt van de wonderen, die zij er zou hebben verricht. Bovendien toont men er een rots, waarin de afdruk van haar knieën te zien zou zijn. In de kerk bevindt zich een grafmonument, waarin zij begraven zou liggen. Het wordt gesierd met een afbeelding die haar laat zien balancerend op een draak met een boek in de hand.
Maar het plaatsje Altarnun in Wales beweert, dat zich haar graf daar bevindt.
In Bretagne heeft zij haar naam gegeven aan het kerkdorpje Lennon (Finistère) en aan de gehuchten Lan-Non (in Bannalec, Finistère) en Crec'h Nonn (in Begard, Côtes-du-Nord). In de kerk van het Bretonse Landerneau, dat aan haar zoon St-Divy is toegewijd, staat haar levensverhaal uitgebeeld op fresco's aan de muur.
Vrouwen in verwachting komen haar beeld vereren en overladen met kussen om een voorspoedige bevalling te mogen hebben. Daarnaast wordt haar voorspraak ingeroepen tegen kolieken bij kinderen.
© A. van den Akker s.j. / A.W. Gerritsen