Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Beroemd is de Gudrunsage.
Hetel was koning van het Deense Helgoland en heerste over zijn volk de Hegelingen. Hij was gehuwd met koningin Hilde. Zij was afkomstig uit het groene Ierland. Hij had destijds hartstochtelijk naar haar hand gedongen. Maar toen men daar zijn aanzoek geweigerd had, had hij haar eenvoudig ontvoerd en meegenomen naar zijn eigen land. Ze hadden twee kinderen: een jongen, de dappere Ortwijn, en een meisje, de mooie Gudrun.

Ortwijn werd in de wapenkunst opgeleid door de oude Wate.
Gudrun was zo mooi, dat zij de aandacht had getrokken van koningin Geerlinde, die gehuwd was met koning Lodewijk van Normandië. Zij zocht een passende gemalin voor haar zoon Hartmut. Zo zond zij dus een gezantschap van zestig man naar Helgoland. De mannen waren overladen met de rijkste geschenken. Maar koning Hetel weigerde beslist: zijn dochter zou niet trouwen met een Noorman. Hetzelfde verging het prins Siegfried van Moorland en de edele Herwig van Seeland: elk keerde na vergeefse pogingen met lege handen terug.

Maar de standvastige Herwig legde zich er niet bij neer. Met een leger van drieduizend man trok hij op tegen koning Hetel. De strijd die ontbrandde onder de muren van Hetels burcht was hevig en bloedig. Vanuit haar venster zag Gudrun, wat prins Herwig allemaal voor haar overhad, en werd verliefd. Toen Gudruns vader bemerkte hoe dapper en vastbesloten de jonge Herwig was, veranderde hij van gedachte en beloofde dat hij binnen een jaar zijn mooie dochter zou toezenden aan de jonge held.

Toen Siegfried, dit ter ore kwam, trok hij ten strijde tegen zijn gelukkige mededinger. Onmiddellijk snelde koning Hetel zijn aanstaande schoonzoon te hulp.

Zo kwam het dat de burcht van koning Hetel er op dat moment nagenoeg onbeschermd bijlag. Hier maakte prins Hartmut van Normandië handig gebruik van. Hij snelde met een klein legertje naar Helgoland en voerde jonkvrouw Gudrun als trotse oorlogsbuit mee naar huis. Koningin Hilde stuurde ijlboden naar haar man, die nog steeds in oorlog was met Siegfried. Onmiddellijk sloot hij vrede en zette de achtervolging in.
De legers troffen elkaar op de Wulpenwaard aan de Scheldemond. Een heftige strijd brak los, waarin koning Hetel omkwam door het zwaard van Hartmuts vader, koning Lodewijk.

In triomf werd Gudrun naar Normandië gebracht en ontvangen met koninklijk vertoon. Maar desondanks wilde zij niets weten van een huwelijk met Hartmut; zij wenste trouw te blijven aan haar verloofde, Herwig. Die weigering kwam haar op de meest vernederende behandeling te staan van Hartmuts moeder, koningin Geerlinde. Zij dwong haar de eenvoudigste werkjes op te knappen, die eigenlijk werden gedaan door de laagste dienstmeiden: ze liet haar spinnen en weven, de vloeren vegen, de was doen en het haardvuur verzorgen. De enige die het zo nu en dan nog een beetje voor had opnam, was Hartmuts zuster Ortrun. En gelukkig had ze de steun van haar kamermeisje Hildeburg, die haar in alle wederwaardigheden trouw was gebleven.

Zo verstreken vele jaren. Maar intussen waren Herwig, haar verloofde, en haar dappere broer Ortwijn hun geliefde Gudrun niet vergeten. Ze zonnen op wraak. Ze rustten een aantal schepen uit en voeren heimelijk naar Normandië om te zien of ze erachter konden komen, waar Gudrun werd vastgehouden.

Het was in de wintertijd. Het vroor dat het kraakte en een ijzig koude wind woei de sneeuw hoog op. Toch werd Gudrun gedwongen aan het strand het linnengoed te gaan wassen. Dromerig keek zij uit over de horizon: daarachter ergens lag haar geliefde vaderland. Zou er nog iemand aan haar denken? Een paar nachten geleden had zij gedroomd dat er redding zou opdagen? Zou die droom iets betekenen?

Plotseling stonden er twee vreemde, gewapende voor de beide vrouwen. In paniek sloegen zij op de vlucht, maar de mannen riepen hen terug. Toen herkenden zij hun eigen spraak. Het weerzien was emotioneel. De mannen spraken af dat ze de volgende morgen op deze zelfde plek zouden terugkeren met een machtig leger. Gudrun was zo opgetogen, dat ze er baldadig van werd. Ze liet al het linnengoed in zee wegdrijven. Koningin Geerlinde was woedend en maakte aanstalten om haar slavin een geduchte afranseling met de zweep te laten geven. Maar Gudrun beloofde, dat de volgende morgen zou huwen met haar zoon. Zo ontkwam zij aan de tuchtiging.

Aan Hartmut vroeg zij om overal boodschappers heen te sturen om de ridders uit de wijde omgeving uit te nodigen op de bruiloft. Hierdoor werd de bescherming van de burcht bijzonder verzwakt. Intussen was Ortwijn onderweg met zijn vloot. Niet ver uit de kust van Normandië stuitten zij op het linnengoed, dat Gudrun had laten wegdrijven. Plechtig beloofden de mannen, het witte linnen rood te kleuren met het bloed van hun gehate vijanden.

In de strijd die volgde, vond de oude koning Lodewijk al spoedig de dood door het zwaard van Herwig. Koningin Geerlinde zocht een toevlucht bij Gudrun. Maar ze werd zonder genade gedood door Herwigs oude leermeester Wate. Alleen Hartmut en zijn zus Ortrun, die het altijd voor Gudrun had opgenomen, werden gespaard en als krijgsgevangenen meegevoerd.

De jarenlange oorlog werd beëindigd door de huwelijken tussen Gudrun en Herwig, Ortrun en Ortwijn en tussen Hildeburg en Hartmut.

[Kleintjes & Knippenberg 'Goden en Helden' Groningen, Wolters, 1941]