 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Stefanus van Constantinopel (ook de Nieuwe of van het St-Auxentiusklooster) abt & martelaar onder de ikonoklasten, tezamen met Basilius, Andreas, Petrus, met de kloosterlinge Anna, en nog 340 anderen; † 764.
Feest 28 november.
Stefanus werd in 714 te Constantinopel geboren. Zijn ouders vertrouwden hem toe aan een klooster om er zijn vorming te krijgen. Toen hij zestien was, trad hij in het St-Auxentiusklooster bij Chalcedon. Op dertigjarige leeftijd werd hij tot abt gekozen. Hij bracht het klooster tot bloei, en toen er twintig monniken woonden, trad hij terug. Hij bouwde voor zichzelf een kluis, waar hij niet rechtop in kon staan of languit in liggen. Hij bezat er hoegenaamd niets. Hoezeer hij er ook naar verlangde om in eenzaamheid God te dienen, onafgebroken kwamen de mensen hem opzoeken om zijn raad te vragen in geestelijke aangelegenheden.
In die tijd was keizer Constantinus Copronymus aan het bewind. Hij behoorde tot de partij van de ikonoklasten.
Om meer steun te vinden riep hij een bisschoppenvergadering bijeen, die alleen maar bestond uit jaknikkers. Toch wilde de keizer zijn bijeenkomst enig geestelijk gewicht meegeven; vandaar dat hij de beroemde exabt Stefanus liet vragen naar zijn gevoelen in deze kwestie. Hij wist immers dat de heilige man niets bezat, ook geen ikoon. Maar het antwoord was niet wat hij had willen horen: de heilige man wenste een kerkvergadering die niet bijeengeroepen was door een kerkelijk leider, niet te erkennen. De bewondering en verering voor hem bij de keizer sloegen meteen om in haat en wraakzucht.
Juist in die tijd trad er een vrouw, Anna, uit de kennissenkring van de keizer in het klooster. Onmiddellijk werd het gerucht verspreid dat zij een verhouding had gehad met vader Stefanus en dat die zonde op deze manier moest worden gemaskeerd: de vrouw was niet vrijwillig, maar onder dwang het klooster in gegaan! Stefanus werd gevangen gezet en de kloostergemeenschap die hij tot bloei had gebracht, ontbonden en verbannen.
Maar zelfs in deze barre omstandigheden nam Stefanus' heiligheid almaar toe. Na twee jaar liet de keizer hem weer bij zich ontbieden. Toen hij merkte, dat er nog niets aan de houding van de heilige man veranderd was, merkte hij schamper op: "Geloof je nu echt, dat Christus' gelaat vertrapt wordt, wanneer ik zo'n ikoon vertrap?" Blijkbaar had vader Stefanus op deze vraag gerekend, want hij haalde een goudstuk tevoorschijn, en toonde de beeldenaar aan de keizer met de woorden: "Ik zou wel eens willen zien wat u deed, als ik hier voor uw ogen dit goudstuk met uw afbeelding op de grond smijt en er moedwillig op trap. En dan durft u te zeggen, dat het geen wandaad is, als je zoiets doet met de afbeelding van de allerhoogste koning!?"
Deze vrijmoedigheid kostte Stefanus het leven: de keizer wenste niet ten aanhoren van zijn adviseurs voor schut gezet te worden, en daar waren ze het trouwens allemaal mee eens. Stefanus stierf op drieënvijftigjarige leeftijd.
Tegelijk met hem wordt Anna herdacht. Zij had van Stefanus de maagdenwijding ontvangen en leidde het leven van een kluizenares. Zij was de vrouw, die er door de tegenpartij van werd beschudigd geheime omgang gehad te hebben met vader Stefanus. Ook zij werd in de gevangenis geworpen. Zij teerde uit en stierf er van honger en ontbering; volgens anderen werd ze doodgegeseld.
Tezamen met Stefanus en Anna worden nog 340 andere slachtoffers herdacht van de ikonoklasten, onder wie een Basilius, een Andreas en Petrus.
Stefanus' relieken bevinden zich in het Diosklooster te Istanboel.
Hij wordt afgebeeld als abt met een Maria-ikoon.
© A. van den Akker s.j.
