× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 3e eeuw  Amarantus van Albi

Amarantus van Albi, Frankrijk; martelaar; † 3e eeuw.

Feest 7 november.

Oude bronnen verzekeren ons dat er te Vieux aan de Tarn in de buurt van de stad Albi, ene Amarantus voor Christus zijn leven heeft gegeven. Gregorius van Tours († 594; feest 17 november) zegt dat hij het verslag van zijn martelaarschap nog onder ogen heeft gehad. Wij tasten hierover in het duister. Wat ons nog rest zijn de wonderverhalen bij Amarantus' graf zoals die door Gregorius van Tours zijn opgetekend in zijn boek "De Glorie van de Martelaren" (hoofdstuk 56-57):

56 De Martelaar Amarantus.

Amarantus was een martelaar te Albi. Na zijn gelovige strijd te hebben gestreden, werd hij begraven, maar hij leeft voort in de heerlijkheid. Zijn lijdensgeschiedenis vertelt ons dat zijn graf na zijn dood lange tijd verborgen bleef, overwoekerd als het was door braam- en doornstruiken. Maar de Heer wilde dat het werd geopenbaard aan de christenen, zodat zijn graf werd vrijgemaakt en gereinigd van alle groeisels.
Toen braken er vijandigheden uit en de bewoners verlieten daar de streek. Er kwamen nieuwe mensen wonen van ver weg en zij begonnen aan de gezegende martelaar eer te bewijzen als betrof het hun eigen beschermheilige. Sindsdien kwamen vrome christenen er telkens een kaarsje opsteken. Zo gebeurde het op een dag dat een man een kaarsje wilde komen opsteken, maar de weg er naar toe was voor hem te lang om het vuur er heen te dragen. Hij moest dus ter plaatse vuur maken; hij sloeg daarom een stuk ijzer tegen iets anders in de hoop dat er een vonk uit te voorschijn zou springen. Maar hoe hij ook probeerde, zijn pogingen hadden geen resultaat. Intussen had hij zijn kaarsje al klaargezet op de graftombe van de heilige. Het vatte vanzelf vlam door een vuur uit de hemel. Zo zie je dat wat de inspanningen van mensen niet bereiken, wel volvoerd kan worden door Gods majesteitelijke naam.
Hetzelfde gebeurde nog eens tijdens een kerkelijke plechtigheid: menselijke inspanningen faalden, maar de hemel wist de kaars aan te krijgen. Toen de mensen dat zagen, durfde niemand meer zelf vuur mee te nemen om een kaars op te steken.
In de loop der tijd kwamen er steeds meer mensen wonen in die plaats. Toen er eenmaal haardvuren brandden in de huizen rondom, deed het wonder zich niet meer voor aan de mensen. Maar er gebeurden op die plaats nog wel allerlei andere wonderen.

57 De Martelaar Eugenius.

Eugenius van Carthago († 505; feest 13 juli), een martelaar onder koning Huniric, ligt begraven in deze zelfde crypte. Het verslag waarin het lijden van Eugenius en zijn gezellen beschreven wordt, vertelt dat dit sieraad van bisschoppelijke waardigheid verbannen was naar Albi. Hij was wereldberoemd vanwege zijn wonderdaden. Bovendien was hij als overwinnaar tevoorschijn gekomen uit de folteringen van zijn martelaarschap. God gaf hem het ogenblik te kennen, waarop hij voorgoed uit deze wereld zou worden weggeroepen om de eeuwige glorie binnen te gaan. Wat een normaal mens niet wist, openbaarde God aan hém. Zo wist hij dus dat hij de metgezel van de martelaar Amarantus zou worden. Vandaar dat hij zich naar diens graf begaf en daar geruime tijd bleef bidden. Daar lag hij met zijn armen uitgespreid op de grond, en zo blies hij ook zijn laatste adem uit die onmiddellijk ten hemel voer. De christenen kwamen zijn lijk bergen en begroeven het in de crypte waarover we het hiervoor al hebben gehad.


Bronnen
[GTM.1988; Dries van den Akker s.j./2007.11.01]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen