× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† eind 7e eeuw  Ivy van Pontivy

Info afb.

Ivy (ook Divagius, Divy, Evy, Ivagius, Ivi, Yvi, Yvy of Ywi) van Pontivy, Morbihan, Bretagne, Frankrijk; kluizenaar & stichter; † eind 7e eeuw.

Feest 10 juli [DSB.1979p:212] & 6 oktober.

Afkomstig uit het noorden van Wales is hij enige tijd monnik in klooster Lindisfarne aan de oostkust van Engeland, vlak ten zuiden van Schotland; het staat op dat moment nog onder leiding van zijn stichter Sint Cuthbert († 687; feest 20 maart). In 685 verlaat hij het klooster, naar men aanneemt uit protest tegen de aanpassingen van de Keltische gebruiken aan de Romeinse.

Als hij dezelfde is als Iwy van Lindisfarne († 690; feest 6 oktober), dan geeft diens verhaal een heel andere reden voor zijn vertrek: door zijn wonderen en genezingen was er zo’n toeloop op hem ontstaan dat het voor hem onmogelijk was zijn geliefde leven van een teruggetrokken kluizenaar te leiden.

Hij steekt over naar het vasteland en komt waarschijnlijk terecht bij het sindsdien naar hem genoemde Loguivy-lès-Lannion (= ‘Ivyplek’, Côtes-du-Nord). Na verloop van tijd trekt hij verder naar het zuiden, en verblijft enige tijd in Loguivy-Plougras, totdat hij zich vestigt niet ver van de bronnen van de Blavet. Iets verder stroomafwaarts bouwt hij de brug die naar hem is genoemd: 'Pont-Ivy'. Al gauw groeit de plek uit tot een welvarend dorp en overvleugelt de nabijgelegen oversteekplaatsen in belangrijkheid.

Nog heeft hij geen rust. Hij sticht een klooster tussen Rosporden en Quimper: het huidige St-Yvi. Daar sterft hij op een 6e oktober tegen het eind van de 7e eeuw.

Verering & Cultuur

Zijn naam leeft voort in een aantal Bretonse plaatsjes:
1 Lésivy (= 'kasteel van Sint Ivy': te Saint-Divy, gem. Landerneau, Finistère): ligt op één kilometer van het dorp St-Divy (zie nr.09 van deze opsomming): de oorsponkelijke plek van het plaatselijke St-Ivyklooster(tje)?
2 Loc-Yvi (te Tremeven, gem. Quimperlé, Finistère). De plaatselijke kapel is toegewijd aan Sint Diboan. Er is nog een St-Ivybron, weliswaar gesierd met een beeltenis van Sint Diboan.
3 Loguivy (te Plouguerneau, gem. Lannilis, Finistère).
4 Loguivy (te Rosnoen, gem. Le Faou, Finistère).
5 Loguivy-de-la-mer (te Ploubazlanec, gem. Paimpol, Côtes-du-Nord): er is een St-Ivykapel uit 1759.
6 Loguivy-lès-Lannion (= 'heilige plek van Sint Ivy bij Lannion').
7 Loguivy-Plougras. De kerk is tegenwoordig toegewijd aan Sint Émilion († 767; feest 16 november), maar een kapelletje herinnert er nog aan de oorspronkelijke patroonheilige. Hij wordt er gevierd op de eerste zondag van mei.
8 Pontivy (Morbihan).
9 Saint-Divy (gem. Landerneau, Finistère): in 1531 heette het hier nog Sainct Ivy: daaruit blijkt dat hier niet sprake is van een heilige Divi (verbastering wellicht van David), maar wel degelijk van Sint Ivy. Moeders doopten de kleren van zieke kinderen in het water van de plaatselijke bron, en legden ze vervolgens op hun kind waarbij ze om hun genezing baden.
10 Saint-Évy (te St-Jean-Trolimon, gem. Pont l'Abbé): kapel en nabijgelegen bron stammen uit 1660.
11 Saint-Yvi (gem. Rosporden, Finistère). Hij is er nog steeds patroonheilige, ook van de kerk. Een zogeheten 'pardon' (boetprocessie) had plaats op de maandag na Beloken Pasen te St-Yvi en elke laatste zondag van juli in Moreac bij Locminé, Morbihan.

Hij is patroon van jonge kinderen. Men roept zijn voorspraak in voor kansarme kinderen, om pasgeboren kinderen te behoeden voor alle kwaad, om genezing te verkrijgen van diarrhee, buik- en maagkwalen, hoofdpijn en ontstoken ogen ('de ziekte van Sint-Ivi').
In het Bretonse plaatsje Tréméven (Morbihan) wordt hij in het bijzonder nog aangeroepen om voorspraak bij hopeloze gevallen en met name voor stervenden.

Is hij dezelfde als Iwy van Lindisfarne?


Bronnen
[DSB.1979p:212; Pzc.2002p:287-290; Dries van den Akker/2007.09.26]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen