| Naar heilige |  | 19 van 40 |  | Alle afb. |
Op klik op de afbeelding levert de volgende afbeelding;
een klik op de laatste afbeelding weer de heilige.
Toen de sultan het wonderbaarlijke enthousiasme en de geestkracht van de man Gods zag, luisterde hij ook graag naar hem; hij drong er met nadruk bij Franciscus op aan bij hem te blijven. Maar Christus' dienaar antwoordde hem, op ingeving van God: "Als u zich met uw volk tot Christus wilt bekeren, zal ik uit liefde voor Hem graag bij u blijven. En als u er misschien tegen opziet, omwille van het geloof in Christus, de wet van Mohammed af te zweren, laat dan een zeer groot vuur ontsteken; samen met uw priesters zal ik dat vuur ingaan, opdat u erachter zult komen aan welk geloof men zich terecht houden moet om zijn grotere zekerheid en heiligheid." In antwoord hierop zei de sultan tot hem: "Ik denk niet dat één van mijn priesters bereid is om dat vuur in te gaan of vrijwillig enige foltering te ondergaan om zijn geloof te verdedigen." Want hij had gezien hoe één van zijn priesters, een hoogbejaarde vertrouweling van hem, zich bij het horen van dat voorstel onmiddellijk uit de voeten had gemaakt. Toen zei de heilige man: "Ik wil ook wel alleen door dat vuur gaan. Maar dan moet u mij wel, ook namens uw volk, beloven dat u en uw volk tot de christelijke eredienst zal overgaan, wanneer ik er ongedeerd uit zal komen. Mocht ik verbranden, geef dan de schuld aan mijn zonden; maar als Gods macht mij zal beschermen, erken dat Christus, Gods kracht en Gods wijsheid, waarachtig is en Heer en Verlosser van alle mensen." De sultan zei vervolgens dat hij het niet waagde hierop in te gaan, omdat hij dan een oproer van het volk vreesde. Wel bood hij de man Gods vele kostbare geschenken aan.' Die weigerde Franciscus. Hij wilde geen goud, hij wou zielen redden. Bovendien - zo besluit Bnaventura dit verhaal - zag Franciscus niet het geringste zaad van een ware godvruchtigheid in de ziel van deze sultan.
ca 1300, Giotto, fresco-11
Italië, Assisi, San Francesco
