Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Magdalena van Rottenburg ofm.ter., Oostenrijk; weduwe; † 1534.

Feest 1 juni & 17 juli & 11 september.

Zij was afkomstig uit Rottenburg in Neder-Beieren en moet in de tweede helft van de vijftiende eeuw geboren zijn uit welgestelde ouders geboren.

Na de dood van haar man maakte ze een bedevaart naar het Maria-bedevaartsoord Tuntenhausen. Toen ze op haar tocht tegen het vallen van de avond in de stad München was aangekomen, kon ze geen onderdak vinden. Radeloos vroeg ze een jongetje om hulp. Hij bracht haar naar het Riedlerklooster aan de Theatinerstrasse, waar ze inderdaad liefdevol onthaald werd. Later zou ze vertellen dat het jongetje vast en zeker een engel geweest moest zijn.

Het Riedlerklooster was in 1295 gesticht door Heinrich Riedler en werd bewoond door vrouwen, die in gemeenschap leefden volgens de regel van de Derde Orde van St-Franciscus.

Magdalena was zo onder de indruk van de godvruchtige en liefdevolle levenswijze van deze vrouwen, dat zij bij diezelfde gelegenheid vroeg of zijzelf, haar dochter en haar kleinkind zich bij hen mochten aansluiten. Maar dat vond moeder-overste niet goed. Daarop vervolgde zij haar bedevaart naar Tuntenhausen, terwijl ze voortdurend bad, dat God haar de juiste weg zou wijzen.

Eenmaal thuis wijdde zij zich met nog meer toeleg aan het welzijn van haar familie. Toen tijdens een griepepidemie zowel haar dochter als haar kleinkind stierven, wendde zij zich opnieuw tot het Riedlerklooster met het verzoek te mogen intreden. Nu werd het haar toegestaan. Haar schoonzoon bracht haar weg. Tegen de zuster die haar aan de poort ontving, zei hij: "Ik kom u mijn schoonmoeder brengen. U hoeft niet te denken dat ze nog met het geestelijk leven moet beginnen, want thuis leeft ze al sinds jaren als een echte kloosterling."

Haar aanzienlijke vermogen schonk zij aan het arme klooster. Van dat moment af deed deze vrouw, die tot dan toe zo gewend was geweest zelf leiding te geven, alles wat haar werd opgedragen, al waren het de nederigste klusjes; met zulk een vanzelfsprekendheid en bescheidenheid, dat haar medezusters haar kozen als de zuster die zorg moest dragen voor alle materiële en economische zaken. Eigenlijk was Magdalena daar een beetje verdrietig over, want zelf deed zij het liefst aan ziekenzorg en gebed. Zij verrichtte haar werk echter zo goed, dat rijke mensen steeds meer bereid waren het klooster grote schenkingen te verlenen. Men zag immers hoe gewetensvol er met geld en goederen werd omgesprongen. Zo waren de zusters in staat steeds meer geld aan de armenzorg te besteden.

Het schijnt dat zij tijdens haar gebed bijzondere mystieke gaven mocht ontvangen. Zo wordt er verteld, dat zij eens op het feest van Jezus' Hemelvaart na het gezamenlijk middaggebed in de koorbanken nableef om te bidden. Voor de ogen van de zusters werd zij een stuk van de grond opgeheven. Een onervaren zuster, Susanna geheten, begon te roepen: "Zuster Magdalena, wat gebeurt er? Wat doet u? Wilt u soms met Jezus naar de hemel opvaren?" Ondanks pogingen van de zuters eromheen was Susanna niet tot zwijgen te brengen. Daardoor kwam zuster Magdalena weer tot zichzelf en verliet de kapel zonder ook maar een toespeling te maken op wat haar overkomen was. Hoewel de medezusters wisten dat zij op bijzondere wijze werd begenadigd, repte tijdens haar leven daar niemand met een woord over, uit eerbied en terughoudendheid.

In haar klooster is ze altijd als zalige beschouwd. Toen het klooster werd opgeheven, hield elke verering op.

---

Bronnen
[116p:256; 340p:238; Dries van den Akker s.j./2000.08.03]

---