 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
 Info afb. |
Didier (ook Desery, Desiderius, Désir, Désiré, Diery, Dizier of Drezery) van Langres, Frankrijk; derde bisschop & martelaar; † ca 407.
Feest 23 mei & 27 oktober (bisdom Dijon).
De legende plaatst hem in 253, maar het is waarschijnlijker dat wij zijn leven tegen het eind van de vierde en aan het begin de vijfde eeuw moeten plaatsen.
Toen de heilige bisschop van Langres, Sint Justus, die destijds de eerste bisschop van de stad, Sint Senator was opgevolgd, een plaatsvervanger nodig had, verzamelden zich alle gelovigen in de toenmalige kerk, toegewijd aan Johannes de Doper. De hemel gaf te kennen dat ze op zoek moesten gaan naar een zekere Didier of Dizier. Maar geen van de aanwezigen kende iemand van die naam. Daarom trokken er een aantal pelgrims naar Rome om de paus om raad te vragen. Op de terugweg kwamen ze door het plaatsje Bavari in de buurt van Genua. Daar ontmoetten ze een boer, die juist bezig was een kar over zijn land voort te trekken. Ze hoorden, dat hij Desiderius heette. Ze riepen hem bij zich en hielden hem nauwlettend in de gaten. Groot was hun verbazing, toen ze zagen hoe de stok waarvan hij zich bediend had en die hij even in de grond had gezet, plotseling in blad en in bloei kwam te staan. Dat was het teken waarop ze gewacht hadden: hij was hun nieuwe bisschop.
Didier bleek een gelukkige keus. Hij ontpopte zich als ijverig en liefdevol bisschop. Hij verkondigde het evangelie en leefde het voor. Hij bezegelde zijn herdersambt met een indrukwekkende dood. Aan het begin van de 5e eeuw was het Romeinse Rijk ernstig verzwakt. Herhaaldelijk deden Germanenstammen van de overkant van de Rijn invallen zonder dat het bedreigde gebied beschermd werd. Zo trok op zeker moment een troep Alemannen onder leiding van de gevreesde Chrocus op naar Langres. Muren lagen nog niet om de stad; het was geen enkele moeite voor de overvallers om de stad in te trekken, te plunderen en te roven, en alle mensen die hun voor de voeten kwamen af te slachten. Zelfs moeders met baby’s op de arm ontzagen ze niet. Een beroep op Christus al helemaal niet. Moedig stapte Didier naar voren en bood zich aan om gedood te worden; in ruil daarvoor zou Chrocus de levens van de inwoners verder moeten sparen. In blinde bloeddorst brulde de aanvoerder dat ze hem de hersens moesten inslaan. Dat gebeurde. Het gebedenboek dat hij bij zich had kwam onder het bloed te zitten. Duizend jaar later zou het nog steeds aan de gelovigen in de kerk getoond worden als een kostbare herinnering aan hun indrukwekkende bisschop. Chrocus werd getroffen door een aanval van razernij en begon als een gek met zijn hoofd tegen een muur te bonken. Van schrik hielden zijn kameraden op, en al doende gebeurde waarom Didier zijn leven had gegeven: zijn kudde bleef verder gespaard.
Verering & Cultuur
Naar men zegt is het Franse stadje Saint-Dizier (Haute-Marne) naar hem genoemd. Want in de tijd van die barbaarse invallen verzamelden een aantal stadgenoten Didiers relieken en vluchten de bossen in aan de bovenloop van de Marne. Daar begroeven ze de stoffelijke resten van hun heilige, bouwden er een herinneringskapelletje en gingen er zelf in hutjes omheen wonen. Zo zou het stadje Saint-Dizier zijn ontstaan.
Behalve in Frankrijk wordt Didier op vele plaatsen in Italië vereerd: zo bv. in Milaan en Tortona; hij is zelfs patroon van Castelnovo.
Weerspreuk(en)
‘Haricot semé à la Saint-Didier
En rapporte un demi-setier.’
[Zaai met Sint-Didier één boon
een half pond bonen wordt je loon]
‘Qui sème les haricots à la Saint-Didier
Les récoltera par poignées’
[Wie bonen zaait op Sint-Didier
brengt er straks armenvol van mee]
‘Saint Didier
Ramasse tout dans son devantier’
[Sint Didier
brengt een vol voorschoot mee]
‘Sème tes haricots à la Saint-Didier
Pour un, tu en auras un millier’
[Zaai uw boontjes op Sint Didier
en u krijgt het duizendvoud mee]
© A. van den Akker s.j.
