× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1618  Marie de l'Incarnation

Info afb.
Onder: Overweging door Barbe

Marie de l'Incarnation (gedoopt Barbe Avrillot) ocd.; Pontoise, Frankrijk; kloosterlinge; † 1618.

Feest 18 april.

Zij werd op 1 februari 1566 in de Franse stad Troyes geboren. Of toch Parijs? In de kerk van St-Merri hangt een paneel waarop staat dat zij op 2 februari 1566 in die kerk werd gedoopt.
Haar vader was raadsman van de koning en kon het zich dus permitteren zijn dochter op een dure kostschool te doen met het oog op haar toekomstige carrière als echtgenote in belangrijke kringen. Hoewel Barbe zelf liever het klooster was ingegaan, moest ze toch in 1582 trouwen met Pierre Acarie, hertog van Villemar, enige erfgenaam van uitgestrekte landerijen en bovendien een vroom man. Ze gingen wonen in Parijs en kregen zes kinderen. Haar man toonde zich nog wel eens geïrriteerd over de al te vrome opvoeding die zijn vrouw aan haar kinderen gaf; bovendien had ze ook het personeel zorgvuldig uitgekozen, zodat de omgangsvormen in Huize Acarie soms leken op die van een streng ascetisch klooster. Ook de gasten kwamen vooral uit de kerkelijke kringen. In 1613 werd mevrouw Acarie weduwe. Ze trad als eenvoudige zuster in bij de Carmel van Amiens en nam de naam aan van Soeur Marie de l'Incarnation (= Zuster Maria van de Menswording). Eén van haar eigen dochters was daar enige tijd priorin. Nadat ze twee jaar later haar geloften had afgelegd, werd ze om gezondheidsredenen naar Pontoise overgeplaatst; daar stierf ze op 18 april 1618. In 1791 werd ze door paus Pius VI († 1799) zalig verklaard.


Barbe Acarie, geboren Avrillot
'Bericht van boven' (RKK ZinSpelen, Radio 5, zondag 18 april 2010)

...speel bestand af...

Ik kom u vanmiddag maar één ding op het hart drukken: leef van de liefde. Denk aan de woorden van Paulus: “Al bezat ik alle kennis en wetenschap van de wereld…, al klom ik nog zo hoog op de maatschappelijke ladder: als ik de liefde niet heb, stelt het niets voor.”

Hoe ik daarop kom? U leeft in een tijd dat de kerk al haar moreel gezag verliest. De paus staat onder druk. Hoogstaande mensen als priesters en religieuzen hebben zich in het verleden vergrepen aan kinderen. Jullie bisschoppen ruziën openlijk over kerkliedjes. Blijkbaar vinden ze hun eigen gelijk zo heilig dat zelfs de liefde daaraan ondergeschikt moet worden gemaakt. En dat, terwijl Jezus zegt: ‘Eén gebod geef ik je: dat je elkaar liefhebt.’

Heb ik recht van spreken? Laat ik mij voorstellen. Mijn naam is Barbe Avrillot. Ik leefde in de tweede helft van de zestiende eeuw. Ik stierf op deze dag, 18 april, van het jaar 1618. De Europese landen waren herhaaldelijk met elkaar in oorlog. De Reformatie had verdeeldheid gebracht in de Kerk. Mijn ouders waren welgestelde mensen. Ze deden mij bij de zusters op kostschool. Dat gíng toen zo. Ik leerde van de zusters dat liefde het allerbelangrijkste is in je leven. En dat je pijn kunt benutten om je te oefenen in die liefde. Ze leerden me bidden en overal God bij betrekken. Ik ben ze er nog dankbaar voor. Ik was het liefst ook zuster geworden. Maar ik was enig kind. Mijn ouders droomden van een huwelijk met een rijke partij. Ze haalden mij naar huis toen ik veertien was. Ik moest voorgesteld worden aan de mondaine wereld van toen. Zo leeg. Zo’n wereld van ellebogen en pikorde. Een wereld van zien en gezien worden. Jullie kukelende en kakelende televisiewereldje is er niks bij. Eén keer heb ik mijn moeder in vertrouwen gezegd dat ik graag in het klooster wilde. Ze sloot mij hartje winter op in een vochtige, onverwarmde torenkamer. Dat duurde bijna een week. Mijn spieren waren van vocht en kou zo verkrampt dat er een operatie aan te pas moest komen. Ik heb er mijn leven lang last van gehouden. Ik herinnerde mij de lessen van de zusters; dacht aan de woorden van Jezus. En heb het ze nooit nagedragen.

Eenmaal getrouwd met een rijk man, viel hij in ongenade bij de koning. Hij werd er zelfs van verdacht een aanslag op hem beraamd te hebben. Onze goederen werden verbeurd verklaard. Ze deden een inval toen we zaten te eten. Zelfs het voedsel van tafel en de stoelen waarop we zaten, werden meegenomen. Ik beschouwde het als een oefenschool in de liefde. We hadden niets meer. Ik ging om brood vragen bij mijn familie. Maar die wilden niets met ons te maken hebben. Ik ben door het stof gegaan, maar in plaats van brood kreeg ik hoon… Wel adviseerden ze mij van mijn man te scheiden. Dan zou ons familiebezit behouden blijven. Nee, ik had heel wat gelegenheden om mij te oefenen in de liefde. Ik weet waarover ik praat.

Kijk naar uw televisie. Lees uw kranten. En probeer te ontdekken waar men uit is op liefde. Laat je niet op een dwaalspoor brengen door alles waar men zich zo druk over maakt. En je zult zien hoe actueel het woord van Jezus is: “Zoek eerst het Rijk Gods – dat ís de liefde.”


Bronnen
[365p:21; Dries van den Akker s.j./2014.05.25]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen