Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Macarius van Korinte, Chios, Griekenland; bisschop & kluizenaar; † 1805.

Feest † 16 & 17 april.

Hij werd in 1731 in de Griekse havenstad Korinte geboren. Van kind af aan verlangde hij ernaar om monnik te worden. De rest interesseerde hem eenvoudig niet. Hij was thuis belast met het toezicht van de afdrachten door de onderdanen. Maar armen en zwendelaars schold hij hun schuld kwijt, en hij betaalde uit eigen middelen in hun plaats. Toen men hem thuis ter verantwoording riep, nam hij de benen naar klooster Mega Spileon (= 'Grote Grot') op een dagreis afstand van Korinte. Maar zijn ouders kwamen te weten waar hij zat en zijn invloedrijke vader dwong de monniken dat zij hem naar huis terug zouden sturen. Hij moest studeren.

Eenmaal afgestudeerd opende hij een schooltje voor arme jongens. Dat dwong respect af bij de mensen; evenals zijn heilige levenswijze. Bij de dood van zijn ouders zag hij af van zijn erfdeel en liet over aan zijn broers en zussen. Toen de bisschop in 1764 overleed werd hij dan ook gevraagd zijn plaats in te nemen; en dat terwijl hij leek was. Maar de patriarch gaf zijn toestemming. Het was met het geestelijk leven in die tijd slecht gesteld. Maar toen hij daar iets aan wilde doen, schrokken geestelijkheid en gelovigen ervoor terug; ze zochten zelfs een welkome gekegenhied om weer van hem af te komen.

Vier jaar na zijn aantreden brak de oorlog uit tussen de Turken en de Grieken. Zijn familie vocht actief mee. Maar toen de Turken aan het langste eind trokken, liep ook zijn leven gevaar en moest hij vluchten. Hij zocht zijn heil op afgelegen eilandjes. Intussen nam men thuis aan dat hij zijn bisschopszetel voorgoed in de steek had gelaten, en werd er voor hem een minder veeleisende en lastige opvolger gekozen. Hoewel hij zich nu aan zijn jongensdroom kon wijden, trok hij rusteloos van de ene eenzame plek naar de andere. Maar telkens opnieuw stoote hij op monniken die zelf niets bij wilden leren en hem verhinderden zijn kennis te verrijken.

Uiteindelijk vond hij rust in de eenzaamheid op het eiland Chios. Daar bracht hij de laatste twintig jaar van zijn leven door met bidden, studeren en schrijven. Van heinde en ver kwamen hem nu gelovigen bezoeken die van hem wilden leren hoe ze moesten bidden. Hij schreef o.a. tezamen met Nicodemus de Hagioriet het beroemde boek 'Filokalia', een bloemlezing gebedsteksten, ontleend aan de grote geestelijke schrijvers van de oosterse kerk. Zijn werk over het Jezusgebed wordt nog altijd druk gelezen. Overigens ondertekende hij zijn werken niet.

---

Bronnen
[014; 104; 140; 141]

---