 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| welkom | menu | contact | zoeken |
×
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.
Sluit het venster om te blijven.
Urbicus (ook Ubricius of Urbique) van Clermont, Frankrijk; bisschop; † 312.
Feest 3 april.
Urbicus trad in 288 aan als bisschop van de stad Clermont in de Franse landstreek Auvergne.
In zijn 'Geschiedenis van de Franken' wijdt Gregorius van Tours († 594; feest 17 november) een hoofdstukje aan hem (I,44):
'Urbicus was de eerste bisschop van Clermont-Ferrand na de eerbiedwaardige geloofsverkondiger Austremonius (ook Stremonius). Hij was afkomstig uit een senatorenfamilie en had zich tot Christus bekeerd. Hij was getrouwd. Overeenkomstig de gewoonte van de kerk leefde zijn vrouw van hem gescheiden; zij was ergens anders kloosterlinge. Elk van beiden wijdde zich aan gebed, naastenliefde en goede werken.
Terwijl zij zo het hoogste doel van hun leven nastreefden, werd de vrouw vergiftigd door de boosaardigheid van de duivel, die het altijd gemunt heeft op heiligheid. Hij deed in haar de begeerte naar haar echtgenoot opvlammen; zo maakte hij haar tot een tweede Eva.
De vrouw van de bisschop raakte zo oververhit van hartstocht en zo verstikt door gedachten van zonde en duisternis, dat ze de straat opging in de pikzwarte nacht en zich naar het bisschopshuis begaf. Daar merkte ze dat alles op het nachtslot zat. Toen begon ze met haar vuisten tegen de deuren van het bisschopshuis te slaan, waarbij ze dingen riep als: "Bisschop. Hoe lang denk je het vol te houden net te doen alsof je slaapt! Hoe lang denk je nog te weigeren deze gesloten deuren eindelijk open te maken! Waarom verstoot je je wettige vrouw? Waarom houd je je oren dicht en wil je niet luisteren naar de woorden van de apostel Paulus zelf: 'Kom weer bij elkaar; dan kan de satan je niet verleiden' (1 Korintiërs 7,5)? Hier ben ik. Ik kom weer bij je terug. Ik zie je niet als een vreemde, maar als iemand die bij mij hoort."
Zo bleef ze maar roepen. Een hele lange tijd.
Tenslotte zette de bisschop zijn religieuze bedenkingen opzij en gaf opdracht haar tot zijn slaapvertrek toe te laten. Hij sliep met haar en vervolgens zei hij haar weer weg te gaan. Niet lang daarna kwam hij tot zichzelf en hij had verdriet over de zonde die hij had gedaan. Hij trok zich terug in een klooster, dat in zijn bisdom lag, om daar boete te doen. In tranen en onder luid geween bekende hij zijn misdaden. Daarna keerde hij terug naar zijn stad. Uiteindelijk stierf hij in vrede.
Zijn vrouw was in verwachting geraakt en bracht een dochter ter wereld; zij werd kloosterlinge. De bisschop werd begraven in een grafkelder langs de doorgaande weg te Cantobenum; zijn vrouw en dochter werden naast hem bijgezet.
Legonus werd gekozen tot zijn opvolger.'
© A. van den Akker s.j.
