× 
Klik in dit venster
op: http://beeldmeditaties.nl
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

           
welkom menu contact zoeken
HeiligenkalenderHeiligen op naamPatroonheiligenHedendaagse namenMeer...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022
† 1231  Dodo van Haske

Info afb.
Onder: Overweging door Dodo

Dodo van Haske, Bakkeveen, Friesland; kluizenaar; † 1231.

Feest 30 maart.

Dodo was een vrome man van Friese afkomst. Aanvankelijk was hij getrouwd, maar na verloop van tijd besloot hij in te treden bij de Norbertijnen van klooster Mariëngaarde. Toentertijd stond dat onder leiding van abt Siard, die later als heilige zou worden vereerd († 1230; feest 14 november).

Tegelijkertijd werd Dodo's vrouw Norbertines in klooster Bethlehem, gelegen ter hoogte van het huidige Bartlehiem. Dodo kreeg toestemming om als kluizenaar te gaan leven op een afgelegen landgoed in de buurt van Bakkeveen. (Later zou Siard daar een nieuwe priorij vestigen). Dodo nam één sobere maaltijd per dag; hij droeg een ijzeren harnas op de blote huid en daaroverheen een boetekleed. Elke dag maakte hij zo'n vijfduizend kniebuigingen, zodat zijn knieën uiteindelijk meer weghadden van kamelenknieën. Elke nacht stond hij op om te bidden.

Op uitnodiging van de plaatselijke priester verhuisde hij naar Haske om er zielzorg uit te oefenen. Hij streed vooral tegen het verschijnsel van de bloedwraak. Wanneer iemand onrecht was aangedaan of letsel had opgelopen, nam een ander lid van die familie wraak op een bloedverwant van de dader. Vele mensen zochten hem op in zijn kluis, een armzalig bouwseltje, om er goede raad en troost te halen. Hij stierf op zondag na Maria Boodschap in het jaar 1231. Op het moment dat hij zijn dagelijkse gebeden deed, stortte zijn gammele hutje in; hij werd bedolven onder het puin en dodelijk gewond. Mensen die hem onder de brokstukken vandaan haalden, getuigen dat hij aan handen en voeten de kruiswonden van Christus (stigmata) vertoonde.


Dodo van Haske kijkt terug
'Bericht van boven' KRO Radio 5 zondag 30 maart 2008
...speel bestand af...

Herinnert u zich nog, luisteraar, dat moment waarop u zich afvroeg: ‘Is dit het nou: mijn leven?’ of ‘Wat ga ik met mijn leven aanvangen?’
Mijn vrouw en ik hebben in ieder geval zo’n moment gekend. We hadden het goed. Afgezien van het feit dat we nooit kinderen hadden gekregen. We behoorden tot de rijkere families. Onze dagen verliepen steeds volgens hetzelfde patroon: ochtend- en avondgebed, de huishouding bijhouden; personeel opdrachten geven; inkopen doen op de markt; dagelijkse aalmoes geven aan de arme drommels bij de kerk; praatje hier, praatje daar; bezoekje hier, bezoekje daar; veel verveling. Dat is het dan: ons leven.
Nou ja, ik vergeet de geregelde gevechten. Er was altijd wel ergens een strijd uit te vechten, of een rekening te vereffenen, of een wraak te nemen, of een onrecht recht te zetten. Of zoals onze wetboeken het zeggen:’Een oorlog moet worden gevoerd, omdat hij noodzakelijk of nuttig is, om jezelf, je gezin, de kerk, het geloof of de regering van je land te verdedigen.’ Dat was dus ook het enige verzetje van onze tijd: oorlog voeren. Rechtváárdige oorlog natuurlijk. Wijzelf, de leidende klasse, bleven vanzelfsprekend buiten schot. Maar het ging wel steeds ten koste van de soldaten, het voetvolk, de gewone mensen. We hadden medelijden met ze, maar als we er iets van zeiden aan onze mensen, stuitten we alleen maar op onbegrip. Daar waren gewone mensen toch voor? Om te lijden en te strijden voor de hogere burgers?
Op een ochtend vroeg mijn vrouw: ‘Dodo, willen we zo oud worden? Nee toch!’ We besloten ons leven om te gooien. Zo traden mijn vrouw en mijn moeder in bij de norbertinessen van klooster Bethlehem hier op het Friese land. Nooit van gehoord, zegt u? Toch wel, tenminste als u van de Elfstedentocht houdt. Elke schaatser kent Bartlehiem. Of als u meedoet aan de fietselfstedentocht, krijgt u daar de lekkerste appels aangereikt. Dat Bartlehiem dankt zijn naam aan het klooster Bethlehem waar mijn vrouw intrad. Ikzelf ging naar de norbertijnen van Mariengaarde, ten noorden van Leeuwarden.
Ik kreeg toestemming kluizenaar te worden in Haske, ergens in de verlatenheid van de Friese heidegebieden. Daar bewoonde ik een gammel hutje (wel even wat anders dan onze deftige boerenstins van vroeger), en deed er mijn gebeden. Het was allemaal zo bouwvallig dat het tenslotte instortte en ik onder het puin omkwam.
Maar voor het zover was, kwamen mensen uit de omgeving mij opzoeken. Om raad of genezing. Ook vrienden van vroeger. En wat mij destijds niet gelukt was, kreeg ik nu wel voor elkaar. Ik liet zien wat voor onrecht er stak in dat eeuwige oorlogvoeren. Dat er van wraakneming altijd weer nieuwe wraakneming kwam. Dat Christus ook het slachtoffer was geworden van wraak. En dat Hij liever pijn en onrecht had verdragen, dan op zijn beurt wraak te nemen. Dat een Christen de oorlog niet behoort goed te praten.
U vraagt zich wellicht af, luisteraar, wat u moet met mijn verhaal. Maar kent u dan geen wraakgevoelens? Bent u dan al zo ver gevorderd in de christelijke naastenliefde dat u wraakgevoelens kunt omzetten in daden van naastenliefde? Dat u pijn en onrecht wel voor lief neemt en verdraagt? Dan behoort u gelukkig niet tot die weggebruikers die anderen even corrigeren als ze u in de weg zitten of een fout begaan. En u behoort ook niet tot degenen die de buren terugpesten als ze u overlast bezorgen. Of in de supermarkt, of in de file, of… ach u weet het waarschijnlijk zelf wel.
Weet u wat ik het wonderlijkste vind? Toen ik tot de klasse behoorde van de rijkere mensen, had ik bij hen geen enkel gezag; niemand nam mijn verontwaardiging over vechten en bloedwraak serieus. Maar toen ik een arme geestelijke was geworden, en alles had weggegeven en leefde naar mijn idealen, werd er wel naar mij geluisterd. Als ik vragen mag: hoe zit dat eigenlijk in uw leven?

Dries van den Akker s.j.

Bronnen
[Bri.1953; Bvl.1987; Lin.1999;Dries van den Akker s.j./2008.03.07]

© A. van den Akker s.j.

VoorwoordHoe wordt men heilige?
© AuteursrechtWoordenboek
LeeswijzerGastenboek
Bronnen