Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van de hagiografieën, overleed 30 oktober 2022

Theodorus van Marseille, Frankrijk; bisschop; † 594.

Feest 2 januari & 3 februari (bisschopswijding).

Zijn voorganger op de bisschopszetel Emetrius was nogal laks en nalatig geweest. Met als gevolg dat kerk, geestelijkheid en gelovigen onderhevig waren aan ernstig verval. Voortvarend pakte hij de zaken aan. Dat deed hij zo rigoureus dat hij overal vijanden maakte, niet alleen onder zijn geestelijken, maar tot het hof aan toe. Zelfs koning Guntram zat achter hem aan. In arren moede deed de bisschop een beroep op koning Childebert. Uit die tijd stamt de anekdote die Gregorius van Tours († 594; feest 17 november) klaarblijkelijk uit de eerste hand weet te vertellen in zijn 'Geschiedenis van de Franken'. Hij vermeldt hoe bisschop Magnerik van Trier († 596; feest 27 juli) zijn collega Theodorus van van Marseille te hulp kwam.

'Bisschop Theodorus werd gevangen gehouden door koning Guntram († 592; feest 28 maart), maar hem werd geen haar gekrenkt. Hij is bijzonder heilig man en standvastig in het gebed. Bisschop Magnerik van Trier vertelde me dit verhaal over hem: "Toen Theodorus een paar jaar geleden", zo begon hij, "werd meegenomen om voor koning Childebert te verschijnen, werd hij ontzettend scherp bewaakt. Als ze in een stad kwamen, werd het hem niet toegestaan om de bisschop of iemand van de gelovigen even te zien. Hij was al lang en breed in Trier gearriveerd, toen het de bisschop ter ore kwam dat hij daar in het geheim was ingescheept om afgevoerd te worden. Dat stemde de bisschop uitermate verdrietig. Hij ging onmiddellijk de deur uit, en trof Theodorus nog op de oever van de rivier. Hij sprak de bewakers aan en vroeg hun waarom ze hun gevangene op zo'n onmenselijke manier behandelden, en hem zelfs niet toestonden een paar woorden te wisselen met zijn collega-bisschop. Het eind van het liedje was dat hij Theodorus even mocht spreken. Hij omhelsde hem, gaf hem wat schone kleren en nam weer afscheid. Hij begaf zich naar de kerk van Sint Maximinus, wierp zich languit neer voor diens graf en overdacht de woorden van de apostel Jacobus: 'Bid voor elkaar, zodat je genezing mag vinden' [Jacobus 05,16]. Hij bad daar lange tijd onder tranen, terwijl hij God smeekte zijn broeder te hulp te komen. Tenslotte ging hij weer naar buiten.'

[x,8]

Childebert herstelde Theodorus weer in ere en liet hem terugkeren naar Marseille. Maar Guntram zat niet stil. Hij bewoog hemel en aarde om de bisschop weg te krijgen; riep er zelfs op 23 oktober 585 een bisschoppenvergadering voor bij elkaar te Macon. Maar ook na zeer nauwkeurig onderzoek viel Theodorus niets te verwijten, en hij mocht terugkeren naar zijn bisschopsstad. Een van de dingen waardoor hij daar opviel was zijn bijzondere zorg voor de pestlijders.

Hij werd opgevolgd door Sint Belsuntius(?).

---

Bronnen
[Gué.1880/2p:248; Mty.2001; Pra.1988; Dries van den Akker s.j./2005.08.13]

---